Auteur
Blogpost:
Jaimie Pisonier
Het nut van proeflezers
Nadat ik het plot, de tijdlijn en al eerder geschreven hoofdstukken had nagekeken, besloot ik om een belangrijk deel ervan te verwijderen. Tevreden begon ik opnieuw met het schrijven aan het tweede boekdeel van Vriendschap en liefde – Dane & Katie. Hoofdstuk één werd een feit, zo ook het volgende en voor ik het besefte zat ik in een schrijfflow. Geweldig vond ik het om weer contact te hebben met de personages en hun verhaal voor hen uit te typen. Tot ik, écht vanuit het niets, aan mezelf en het plot begon te twijfelen. Iedere schrijver weet dat het dan fout loopt en er een stem in je hoofd de hele boel overneemt. Dat wilde ik niet laten gebeuren, dus ik moest die stem het zwijgen opleggen. Maar hoe? Proeflezers!
Dat was het, ik moest mijn tekst laten lezen door een buitenstaander. Ik mailde de ideeënkabouter en Theo van Rijn met de vraag of zij alstublieft naar het eerste hoofdstuk wilden kijken. Beide deden dat en ze waren unaniem: er moest een proloog worden geschreven.
Een voorafje, dat zag ik niet aankomen. Ik moest er even aan wennen. Dan werd het begin wel anders, maar … Schrijven = schrappen! Ook dat ondervond ik aan den lijve. Met een pruillip nam ik afscheid van mijn lijnen tekst. Kill your darlings!
Mijn hanglip verdween en maakte plaats voor een lach. Inderdaad, als ik naar mijn blad keek, moest ik toegeven dat je de boel soms eens flink moet opschudden om er weer met een frisse blik tegenaan te kunnen gaan. Schrijf ze!
Redactiewerk: de ideeënkabouter & Theo van Rijn
