Blogpost:
Antoinette Schram
Het vergeten boek van Antoinette
Op maandag 11 november stofte ik mijn boekenkast. Alle boeken gingen eruit. Tijd voor een nieuwe indeling, waarbij ik de ongelezen boeken apart op een plankje zet. Het waren er maar 10, maar dat is al maanden zo, misschien zelfs al jaren; boeken waar ik niet aan toe kom om te lezen. Behoren ze dan tot de vergeten boeken? (Deze zijn nog zichtbaar, op mijn ereader staan er nog meer, maar daar blogte ik al eerder over.)
De week van het vergeten boek daagt mij uit om in elk geval één van die boeken deze week te gaan lezen. Zomaar even tussendoor. Allereerst check ik de titels. Misschien is er een luisterversie beschikbaar. Luisterboeken zijn voor mij ideaal om lezen & huishouden te combineren, op die manier kan ik heel wat leesmeters maken, maar helaas bij deze titels ben ik daarmee niet geholpen.
Ik deel de foto van mijn shelfie ongelezen boeken op instagram. Herkenning alom, iedereen heeft wel een stapel ongelezen boeken in zijn of haar boekenkast. Iemand kwam met de mooie term opschuifboeken. Volgers tippen enthousiast welk boek ik toch zeker moet gaan lezen of adviseren om in elk geval met een dunnetje te beginnen. Dat laatst lijkt het meest haalbare voor deze week en daardoor valt de keus op De val van de pelikaan van Ronald Westerbeek. Hij schreef het in 1998. Volgens mij heb ik het toentertijd ook gelezen. Een aantal jaar geleden kocht ik het in een tweedehandsboekwinkel omdat ik verhalen over varen leuk vind. Er zijn twee verhaallijnen van zeenmannen die eeuwen na elkaar ongeveer dezelfde route varen en worstelen met de vraag over waarom God het lijden toelaat in de wereld en de schuld van de mensen over het verleden of de ellende nu. Grote vragen die passen bij de onmetelijkheid van de oceaan, maar ergens voelt het raar om de worsteling in zo'n klein boekje is uitgewerkt. Er komen geen antwoorden, maar wel wijze inzichten op een presenteerblaadje. Inmiddels heb ik het uit en mijn recensie geplaatst. Misschien kan dit boek beter echt vergeten worden.
Ondertussen ben ik erachter dat de term vergeten boek, in het gelijknamige Hebban café wel een beetje is aangescherpt. Het gaat niet zo zeer om boeken die je vergeet te lezen, maar veel meer om boeken die je in huis hebt, waarvan je het bestaan niet wist. Daarvan vond ik er één op 11 november. Boven in de kledingkast lag nog een erfenis van mijn grootvader. Schijnbaar heb ik twee jaar geleden Namen 1914 van Ernest Claes meegenomen. Opa kocht deze 5de druk in 1932. Ik heb het boek met oude kaft maar verplaatst naar de plank ongelezen boeken. De uitdaging is om hem uit te hebben voor 11 november 2020. Dan kan ik volgend jaar als wij praten over boeken uit de eerste Wereldoorlog, mijn leeservaring toevoegen.
Lees verder op mijn site
