Blogpost: cees de reus

Hoe het schrijven van boeken begon.

23-12-2019 door cees de reus 3 reacties

+2 niet meer leuk × vind ik ook leuk

Samen met mijn vrouw en kameraad Karola ben ik rond de wereld gezeild. Ik schreef in die tijd nog geen boeken, maar maakte wel elke dag aantekeningen in het logboek. Ook geen echt boek maar in mijn geval speciaal daarvoor aangeschafte schoolschriftjes met voorop in grote letters: LOGBOEK. Na zeven jaar varen had ik een hele stapel logboeken met het weer van alledag, de gevaren koers, ankerplekken, maar soms ook persoonlijke opmerkingen, zoals 'Wat een pokkeweer vandaag' of 'Wat is het heerlijk hier op het strand onder een palmboom te liggen', maar ook "Hooglopende ruzie tussen schipper en bemanning. Echtscheiding?' Saaie geschriften voor iedere buitenstaander, maar nadat we het schip definitief in een veilige haven afgemeerd hadden. kon ik urenlang in mijn logboeken bladeren en zag beelden van de eindeloze zee haarscherp voor me, van de gouddorado, die ik in een urenlang gevecht als bij 'The old man and the Sea' eindelijk binnenboord had, een tropish eiland met wuivende palmen, dat uit het niets opdook, de loods in het Panamakanaal, die zijn levensverhaal vertelde, het meerdaagse feest na de behouden aankomst in Nieuw Zeeland, maar ook de storm waarin ik mezelf vervloekte voor het idee rond de wereld te gaan zeilen.
Uit al die losse beelden ontstond langzamerhand in mijn hoofd, waar naar men zegt de hersenen zich bevinden, de gedachte die beelden in een boek vast te leggen. Ik had, net als iedereen, die wel eens gezeild heeft, veel boeken gelezen van lange-afstand-zeilers, die als helden en avonturiers met grote inzet de ene storm na de andere overleefden en daarna voor anker lagen en luisterden naar de sterke verhalen van collega mannetjesputters over hun adembenemende belevenissen op hoge zee. Als lezer dacht ik altijd na de laatse bladzijde: Da's niks voor mij.
Maar nu was ikzelf rond de wereld gezeild als gewone zeiler, die in het weekend het Ijselmeer verkende. Ik wilde de lezer laten zien, dat je geen held hoeft te zijn. Goed voor de allereerste stap, de beslissing om te gaan,  is moed nodig, Je moet heel veel redenen om niet te gaan naast je neerleggen. Daarna wordt alles een andere manier van leven, een soort nieuw beroep, dat je gaanderweg steeds beter leert. Verder is het een kwestie van steeds maar naar het Westen zeilen.
Dat leven van alle dag aan boord wilde ik in mijn boek beschrijven, met wat humor, zelfspot en relativering.
Zo begon mijn schrijversloopbaan. Inmiddels heb ik vier boeken gepubliceerd en denk al weer over het vijfde na. Misschien is schrijven wel een verslaving.