Meer dan 5,2 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×
    Annet Hulst Auteur

Blogpost: Annet Hulst

Hoe ik een boekengek werd - deel 5

De eerste vrouwenthriller die ik las was Villa Serena van Marion Pauw. Het boek kreeg ik in 2005 thuisgestuurd van uitgeverij Archipel om te recenseren op ChickLit.nl. Ik had geen haast om te beginnen in het dunne boekje - de kaft was niet roze, en er stonden geen vrouwenbenen op - het bleef dan ook lang op mijn nog-te-lezen-stapel liggen. Maar uiteindelijk begon ik en las ik het in één dag uit. Net als bij Het dagboek van Bridget Jones had ik het gevoel iets bijzonders in handen te hebben. Het was chicklit, maar ook weer niet. Fillis, het hoofdpersonage, was getrouwd en de dertig gepasseerd, en het verhaal draaide niet om haar zoektocht naar de Ware. Het verhaal draaide om het feit dat haar man had geprobeerd haar te vermoorden. Maar Fillis was wel een echte ‘chick’. Ze was hip en grappig. Ook bevatte het boek een aantal ‘hete’ scenes. Romantiek en spanning gecombineerd en als lezer had je het gevoel dat het jou had kunnen overkomen. Het boek was voor hardcore thriller-lezers waarschijnlijk niet spannend genoeg, maar voor mij als chicklit-lezer was het de start van een nieuwe obsessie. Zouden er meer van ‘zulke boeken’ bestaan?

Maar mijn zoektocht werd onderbroken door een spannende en angstige periode in het echte leven. Mijn oudste dochter werd ziek. Een jaar lang liepen we ziekenhuizen in en uit, van MRI naar ruggenpunctie, van experimentele behandeling naar reguliere controles. Het relativeert. Romantische boekjes over de Ware konden me niet meer boeien. Ik had de Ware al gevonden in mijn eigen man, de man die ons af en aan naar het ziekenhuis chauffeurde, die rechtop bleef staan wanneer ik in elkaar stortte, die zorgde dat er eten op tafel stond. Het leven draait niet om romantiek, maar om samen een crisis doorstaan.

Mijn kennismaking met angst had me veranderd. Ik ontgroeide de chicklit, had het geduld niet meer om me door de eerste hoofdstukken van een nieuwe chicklit heen te worstelen waarin een bijna 30-jarige single haar niet-zo-aardige baas introduceerde, evenals haar dominante moeder, haar gelukkig-getrouwde vrienden en haar onhebbelijkheden. Ik was toe aan iets nieuws.

Terwijl ik al mijn vrije tijd doorbracht in ziekenhuisstoeltjes, ontstond in de buitenwereld voorzichtig de hype rond Esther Verhoef en Saskia Noort. Het duurde maanden voordat ik dat in de gaten kreeg. Uiteindelijk kocht ik hun boeken en las ze in een ruk uit. Op een dag kreeg ik een recensie-exemplaar toegestuurd van Een kwestie van tijd van Tupla Mourits. Toen ik het uit had, wist ik: dit was een nieuw genre.

Ik besloot een nieuwe website te maken. Maar hoe moest een website heten met informatie over ‘zulke thrillers’. De pers gebruikte een veelvoud aan plastische benamingen voor deze trendy thrillers: vinex-thrillers, polderthrillers, emo-thrillers, oestrogeenthrillers. Uitgevers noemden het literaire of psychologische thrillers. Maar al deze predicaten dekten mijns inziens de lading niet: te beperkt, te veelomvattend, te overdreven.

Het antwoord kwam van Esther Verhoef zelf. Als geen ander begreep zij het verschil tussen de ouderwetse en de nieuwerwetse thrillers, ze schreef ze namelijk allebei. In een interview online gebruikte ze de termen ‘vrouwenthriller’ en ‘mannenthriller’. Het woord ‘vrouwenthriller’ vond ik zo goed passen dat dat de naam van de website werd: VrouwenThrillers.nl.

Lees verder op mijn site

Reacties op: Hoe ik een boekengek werd - deel 5

Villa Serena - Marion Pauw Jouw boekenplank Jouw waardering
Jouw recensie   Schrijf een recensie
? Onze partners