Blogpost:
Annemieke de Schepper
Hoe krijg je een plek als columniste? 'Het consultatiebureau en het woord 'Nee'
In die vrijgekomen tijd voelde ik letterlijk weer de ruimte om creatief te zijn. Af en toe schreef ik weer eens wat en toen ik een interview mocht maken voor het blad Schoolbestuur, stuurde ik ook het persoonlijke stukje op dat ik voor mijn plezier had geschreven; het ging over de hilarische rondleiding in de katholieke kerk ter voorbereiding van mijn zoons eerste Heilige Communie. Ik voegde geheel zonder verwachtingen de opmerking toe: 'Voor als jullie nog een columniste zoeken'. En zie daar, het wonder geschiedde: de redactie van dit landelijke blad voor Management en Besturen van Katholiek onderwijs waardeerde mijn bijdrage en bood me een column van 400 woorden per maand aan, onder de noemer ANNEMIEKE. Ik mocht schrijven vanuit mijn rol als ouder, het perspectief van de 'klant', als tegenhanger van de wat saaiere, bestuurlijke stukken in het blad.
Zes jaar lang schreef ik waarover ik maar wilde vanuit mijn rol als moeder van drie schoolgaande kinderen. Soms had het een directe link met het onderwijs, soms met de levensbeschouwelijke kant daarin, soms met niets van dat alles. Zoals een van mijn eerste columns die gaat over mijn jongste dochter Jonna, toen drie jaar oud. Het is zestien jaar geleden, ze is nu een sociale meid van 19, maar wat lijkt het nog dichtbij: haar eenkennigheid en de soms ongemakkelijke situaties die daardoor ontstonden. Een column over hoe je als ouder soms verliest in de strijd van de opvoeding, zelfs met een driejarige. #nukanikeromlachen‘
Lees hier de column 'Consultatiebureau' uit ‘Schoolbestuur’ mei 2003
Lees verder op mijn site