Blogpost:
Manon
Iene Miene Mutte - M.J. Arlidge
Zelf vond ik dit zeker een goed boek, maar door mezelf weinig tijd te gunnen heb ik er heel lang over gedaan. Niks voor mij..
Maar goed, een goed boek verdiend dan natuurlijk ook weer een blog. In het boek worden meerdere ‘moorden’ gepleegd. Alleen de moordenaar in dit boek pleegt de moorden niet echt zelf. De een leeft, de ander sterft. Zo vertelt de voorkant van het boek. Ofterwijl wie het pistool pakt en de ander neerschiet blijft leven. De slachtoffers zijn willekeurig gekozen, althans dat lijkt zo...
Gaande weg het boek wordt de spanning opgebouwd. Soms wat langdraadig, waardoor ik in mijn gehaast mn concentratie verloor. Ik weet gehaast lezen is nooit goed, maarja ik gunde mezelf weinig tijd, maar wilde toch het boek uitkrijgen. Je leert Helen Grace door het boek heen redelijk goed kennen. Dat is ook wat mij nieuwsgierig heeft gemaakt naar het volgende deel. Ook een aantal collega’s leer je steeds beter kennen. Door elke keer vanuit de gedachten van een ander personage te lezen moet je er wel bij blijven met je hoofd. Waarschijnlijk omdat ik er langer over heb gedaan dan ik normaal doe vielen een aantal kwartjes pas laat.
Al met al als je van spanning houdt is het een goed boek. Het einde vond ik wel wat gehaast overkomen. Ik ben vast begonnen met het volgende deel dus ben benieuwd!
Hebben jullie nog andere spannende aanraders? Dan hoor ik het graag!
