Blogpost: Sabrina

Interne radio

20-02-2019 door Sabrina

+1 niet meer leuk × vind ik ook leuk

Een van de minder bekende risico’s van mijn beroep, redacteur bij een uitgeverij, is van muzikale aard. Ik loop namelijk elke keer weer een andere oorwurm te neuriën hier op kantoor, getriggerd door de boeken en vooral boektitels die ik langs zie komen elke dag.
Elke keer dat ik Laat me niet alleen van Sarah Armstrong langs zag komen (heerlijk boek!) ging de soundtrack van Clouseau lopen. Voor mij van Jojo Moyes past natuurlijk prima in dat nummer ‘Voorbij’ van Paul de Leeuw (die twee zijn níét de meest logische combinatie, zou je denken, maar mijn hoofd dacht daar anders over). De Engelse werktitel voor de schitterende roman De laatste dans van Sarra Manning was At Rainbow’s End – ennnn daar ging mijn interne radio aan de haal met de lieflijke stem van Judy Garland. ‘Somewhere… over the rainbow…’
Ahem.
Het risico an sich zit hem niet in het feit dat ik in mijn hoofd elke keer een ander liedje langs hoor komen. Het probleem zit hem meer in dat ik dat, terwijl ik aan het werk ben, geheel gedachteloos ga meeneuriën. Of zelfs zingen. En mensenkinderen, ik kan dus echt zo ontzéttend geen toon of wijs houden. Dus mijn arme, arme collega’s hebben het zwaar te verduren.
Gelukkig kan ik ze af en toe blij maken met een mooi boek, dat maakt het weer een beetje goed. En de rest van de tijd kan ik een goede noise cancelling koptelefoon van harte aanraden ;-)

Lees verder op mijn site