Blogpost: Gert-Jan van den Bemd

Jeugdtrauma

14-01-2015 door Gert-Jan van den Bemd 3 reacties

+9 niet meer leuk × vind ik ook leuk

Ik heb in mijn jeugd eigenlijk niets vervelends meegemaakt. Dat is fijn, inderdaad, maar een ‘writer’s goldmine’ kun je het niet noemen. Ik moet het dus hebben van kleine, alledaagse dingen, die ik groter maak dan ze zijn. Zoals mijn traumatische ervaringen met juffrouw, excuses, met mejuffrouw N., mijn docente Nederlands van de middelbare school. Zij bracht mij het begrip bij dat de titel van een opstel de inhoud beknopt moet weergeven; een aanname die ik, wellicht als reactie hierop, tegenwoordig bewust aan mijn laars lap.
Ik zal nooit vergeten hoe zij met satanisch genoegen mijn opstel met de verplichte titel ‘Als de tv defect is’ beloonde met een acht, maar er vervolgens drie punten van aftrok omdat, in haar ogen, de vlag de lading niet dekte. Mijn opstel ging over een man die een aquarium ging kopen omdat zijn tv het had begeven. Niet onaardig bedacht, vond ik zelf, maar al ging ik op m’n kop staan: mejuffrouw N. bleef bij haar standpunt.
Vanaf dat ogenblik begreep ik waarom ze op haar leeftijd nog steeds bij haar ouders woonde.
Soms moet ik nog aan haar denken, meestal ongewenst. Zo gaat dat met jeugdtrauma’s.
Laatst gebeurde het weer, in de trein. NS-personeel doet tegenwoordig af en toe een serviceronde. Geen kaartcontrole, maar een wandelgang om zich aan de reizigers te tonen en desgewenst informatie te verstrekken. Vanochtend liepen er twee conductrices door het gangpad.
‘Vragen?’ vroeg de eerste.
‘Geen vragen?’ vroeg de tweede.
Goed bedoeld natuurlijk, maar ik werd er een beetje zenuwachtig van. Elk moment verwachtte ik het stemgeluid van mejuffrouw N. uit de intercom: ‘Goed, als jullie geen vragen hebben, dan heb ik nog wel wat vragen. Doe allemaal je boeken en schriften dicht en kom maar naar voren…’
Ik vraag me af welk cijfer mejuffrouw N. voor dit broddelwerkje gegeven zou hebben. Voor de titel een acht, vermoed ik. ‘Alleen jammer van de rest, jongen...’