Meer dan 5,3 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×
    Erik Le Romancier Auteur

Blogpost: Erik Le Romancier

Komkommertijd? Ik dacht het niet!

Het is bloedheet en we zitten midden in de vakantieperiode. Daarom doe ik het deze week wat rustiger aan en trakteer ik jullie niet op iets nieuws maar op een gouden oude: één van de meest populaire en spraakmakende teasers uit mijn nieuwe boek van de afgelopen tijd: Asmara bewijst haar vrouwzijn door triomfantelijk haar bebloede maandlap te tonen aan haar gezinsleden aan de ontbijttafel. Enjoy!


Ze kreunde van ellende en zakte zo mogelijk nog verder onderuit. Dit kon niet waar zijn! Tot overmaat van ramp besloot Asmara ook nog een duit in het zakje te doen.
'Op mij kunnen jullie wel trots zijn,' spon ze.
'En waarom dan wel?' vroeg haar vader.
'Omdat ik me echt met reuzensprongen ontwikkel tot een volwassen vrouw. Geloof me, ik ben niet langer een dor meisje - schuine blik naar Asverze - maar een vruchtbare en dus huwbare jonge vrouw.'
'Hoe bedoel je?'
’Ik heb vannacht een maandstonde van magistrale proporties gehad! Een onverwachte vloed van bloed!' kraaide Asmara opgetogen. Asverze ging bijna over haar nek. Altijd dat platvloerse, indiscrete gedoe over iets dat eigenlijk heel intiem en persoonlijk zou moeten zijn.
Haar moeder werd bijkans hysterisch van blijdschap.
'Waar is je maandlap? Laat ons je lap zien! Breng ons je lap!' jubelde ze terwijl ze in haar handen klapte van pure vreugde.
Asmara, altijd bereid haar ouders en daarmee vooral zichzelf te plezieren, rende van tafel, schoot de leefkamer uit en snelde even later terug met een grote, rode maandlap die ze triomfantelijk tussen beide handen omhoog hield. Asverze wist niet wat ze zag! De lap was verzadigd van het bloed en zag eruit alsof Asmara er zojuist de vloer van het plaatselijke slachthuis mee had gedweild. Ze vroeg werkelijk af hoeveel kippen haar zusje had moeten slachten om dit verbazingwekkende resultaat te bereiken. Niet dat ze deze gedachten uitsprak, uiteraard. Ze had haar lesje wel geleerd. 
Intussen was Asmara, de rode trofee nog steeds in haar handen geklemd, de eettafel genaderd. Met een mengeling van ontzag en stomme verbazing keek iedereen toe, hoe ze met een grijns van oor tot oor de wollen, volgezogen maandlap met een mals, soppend geluid op de eettafel slingerde. Het obscene voorwerp belandde midden tussen het eten en spetterde zowaar nog wat in het rond.
Asverze was compleet in shock. Dit was ver, ver, heel ver voorbij begrippen als walgelijk, wanstaltig en wansmakelijk. Hier had ze geen woorden voor. Ook Asgard was met stomheid geslagen en staarde enigszins bleek rond de neus naar de bloederige lap. Asmara zat duidelijk minder om woorden verlegen.
’Mooi, hè!? Nu ben ik een volwaardige vrouw!'
Het was even heel erg stil, tot Ysala uitbarstte in een bijna waanzinnig gejuich.'Oh, wat heerlijk! Wat geweldig! Een wonder, de Grote Moeder zij geprezen voor haar gulle gaven! Mijn kleine schaapje is eindelijk een echte vrouw! Eerbaar en huwbaar. Kijk nu toch eens, Ysmer.'
’Ik zie het, Ysala. Een bijzonder rijke, om niet te zeggen overvloedige, oogst. Wat een bloed! Een bonnacon is er niets bij!'
’Eén bonnacon? Ik bloed meer dan een hele kudde bij elkaar!' pochte haar zusje.
'Zo is het,' beaamde haar vader. 'Dat maakt je een echte vrouw, huwbaar en vruchtbaar. Het is dan ook zaak dat we vaart zetten achter je huwelijk.'
'Zoeken jullie een goede partij voor me?' vroeg Asmara gretig. 'Ik wil een mooie man en het liefst ook nog één met veel geld en macht.'
Op dat moment werd het hele smakeloze schouwspel Asverze teveel.'Hoezo een goede partij voor je zoeken? Je bent al toegezegd aan een goede partij. Je zult trouwen met Crom.'
'Dat is nog steeds niet officieel! Ik ben alleen maar min of meer toegezegd. Ik ben nog niet verloofd.'
'Zusje, dat is maar een kwestie van tijd,' zei ze liefjes. 'Zeker nu je, zoals ze je zelf zegt, bloedt als een kudde bonnacons.'
Asmara's ogen schoten vuur.'Ik wíl helemaal niet trouwen met Crom,' snauwde ze.
'Volslagen onbelangrijk,' antwoordde Asverze ijzig kalm en met een ijzeren glimlach.
‘Niet waar!' gilde en stampvoette Asmara. 
'Wel waar!' donderde Ysmer. 'Asverze heeft volledig gelijk. Wat jij wilt is inderdaad onbelangrijk. Je bent maar een meisje en dus doe je wat je moeder en ik zeggen.'
'En wij zeggen dat je zult trouwen met Crom,' zei Ysala. ‘Hij is een priester in opleiding die stamt uit een lange lijn van priesters en heilige mannen. Zeer respectabel volk allemaal en dus-'
’Maar mama,' onderbrak Asmara haar moeder jengelend.
’Stil en ga zitten. Nu!'
’Papa!'
'Zit en houd je mond.' Haar vader hief zijn hand. Asverze zag haar zusje schrikken, haar kaken op elkaar klemmen en wit van woede en schrik aan tafel plaatsnemen. Op dat moment besloot Asgard ook een duit in het zakje te doen. 
'Het is het beste zo, Asmara. Verzet je niet langer en accepteer je lot. Je zult trouwen met Crom. Papa en mama willen het en Crom zelf rekent er ook op. Sterker nog, hij kijkt er naar uit met je te trouwen. Hij vindt je leuk, grappig en mooi en hij zal zo teleurgesteld zijn als jullie toch niet zouden trouwen.'
Haar zusje reageerde niet. In plaats daarvan sprak haar vader.
'Mooi, dat is dan geregeld. Nu je beschikbaar bent voor het bruidsbed, zal ik vaart achter je huwelijk zetten. Morgen bezoek ik de vader van Crom om alles te regelen.'
'Goed idee, lieverd. Wil iemand nog wat kaas of fruit na?' informeerde Ysala poeslief als helemaal niets had plaatsgevonden.

Reacties op: Komkommertijd? Ik dacht het niet!