Auteur
Blogpost:
Erik Le Romancier
Lekker lang en extra smeuïg: de eerste teaser van Lotsdochter
***
‘Een maand lang!? Heb ik een maand lang geslapen!?’
‘Geslapen? Je bent een maand lang volledig buiten westen geweest, volkomen in een coma!’
‘Nee!?’ vroeg Asverze ongelovig.
‘Oh ja, en het was echt heel, heel, heel erg voor ons allemaal. Je vader dacht hij zijn kostbaarste handelswaar op de huwelijksmarkt kwijt was, en ik was bang dat ik vanaf nu weer alles alleen zou moeten doen in het huishouden. Vreselijk!’
‘Nou, inderdaad, vreselijk,’ zei Asverze sarcastisch. Ze walgde van het egoïsme van haar ouders, maar zoals wel vaker pakte haar moeder haar sarcasme totaal niet op.
‘Gelukkig is je vader een intelligente man en maakte zijn wanhoop hem enorm creatief.’ Haar moeder keek haar bij deze woorden aan met een blik waarvan Asverze koude rillingen kreeg.
‘Eh, hoe creatief precies?’ Ze had het vermoeden dat ze spijt zou krijgen van het antwoord, maar ze moest het weten.
‘Echt waanzinnig creatief! Innovatief voorbij elk bevattingsvermogen! Grenzeloos vernieuwend!'
Nu kreeg Asverze het pas echt benauwd. ‘Wat bedoel je?’ vroeg ze aarzelend.
‘Je hebt zojuist Lazar gemist, kuikentje.’
‘Lazar?’ vroeg ze onnozel. ‘Wat heeft hij er nou weer mee te maken?’
‘Op verzoek van je vader heeft Lazar je zojuist wakker gekust.’
Asverze keek haar moeder met grote ogen van verbazing aan. Ysala interpreteerde haar blik echter totaal verkeerd. ‘Oh, wees maar niet bang, kuikentje. Er is niets onoorbaars gebeurd, hoor. Je eer is nog geheel intact.’
Asverze kon er nog steeds geen touw aan vastknopen. ‘Ik vrees dat je me dit toch echt even zult moeten uitleggen, mama.’
‘Ach, ja, natuurlijk. Kijk, kuikentje, je moest eens weten wat we de afgelopen maand allemaal hebben geprobeerd om je uit je coma te krijgen, variërend van zachtjes je handen strelen en liedjes zingen tot trekken aan je haar en klappen geven in je gezicht. Niets hielp! Toen ontving je vader zijn medische ingeving en kreeg hij het lumineuze idee je te laten wakker kussen door de prins van je dromen: je aanstaande echtgenoot.’
‘Lazar is nou niet bepaald de prins van mijn dromen.’
‘Kniesoor, gelukkig is wat jij vindt totaal niet relevant. Als enige zoon en erfgenaam van de schatrijke, machtige alderling Mascarin, is Lazar zeer zeker onze prins.’
‘Fijn dat jullie altijd zo de verlangens van jullie oudste dochter op het oog hebben.’
‘Wij hebben altijd de belangen van onze oudste dochter op het oog, dat is veel belangrijker en profijtelijker. Met je verlangens kunnen we niets. Maar goed, je vader benaderde Mascarin en Lazar dus met zijn idee en het leek hen het proberen waard. Voor die lieve Lazar was het een buitenkansje zijn toekomstige vrouw eindelijk eens te mogen kussen. Je moet je verloofde echt af en toe wat gunnen, Asverze, zeker nu je huwelijk nog maar een maandje weg is. Geef die jongen nou eens wat anders dan je gebruikelijke zure commentaar en afkerige, preutse gedrag.’
Asverze zei niets maar voelde een rilling over haar hele lijf trekken. Nog maar een maand tot het door haar zo verafschuwde huwelijk met Lazar! Een maand, dat was praktisch overmorgen! Nou, hoe het ook zij, ze was niet van plan Lazar ook maar iets te gunnen, verloofde of niet.
‘Afijn, een uurtje geleden meldde Lazar zich dus aan de voordeur. Je vader was naar zijn drukkerij, maar van tevoren hadden we afgesproken dat ik de honneurs zou waarnemen.'
'De honneurs?’ ‘Alles een beetje in goede banen leiden en opletten dat er niets raars of onverkwikkelijks zou gebeuren. Verloofde of niet, we moeten aan je eer denken.’
‘Je was dus mijn... chaperonne?’
‘Nou, en of. En reken maar dat ik mijn taak uiterst serieus nam. Ik kan je verzekeren dat ik er met mijn neus bovenop stond toen die jongen bovenop je klom.’
‘Pardon!?’
'Je moet zo’n jongen iets gunnen, kuikentje, dat zei ik je toch? Dus toen hij vroeg of hij op je mocht gaan liggen, zei ik “ja”.’
‘Nee!?’
'Oh ja, zeker wel. Eerst klom hij op je en toen begon hij je te zoenen, aanvankelijk wat voorzichtig en een beetje schuchter maar al snel heel vurig. Toen hij vroeg of hij je ook mocht tongzoenen, zag ik daar niet zo’n kwaad in en gaf ik toestemming. Daarop verdween zijn tong helemaal in je mond.’
Asverze kon haar oren niet geloven en ziedde van woede.
Lees verder op mijn site
