Blogpost:
Leonie De Clercq
LIEVER RIDDERDAPPER ZIJN
Elke stap is een stap met honger, terwijl ik net gegeten heb.
Honger naar een nieuw begin dat ik zelf maken moet.
De zin is er niet om zelf op zoek te gaan naar een pas gemaakt iets.
Aangezien ik liever wil wachten tot ik op het juiste bots.
Elke stap is een stap met eenzaamheid die aan me knaagt.
Nochtans lopen er meer mensen om me heen dan ik kan tellen.
Maar die mensen lijken in mijn leven gegooid zonder doel.
Alsof ik me er mee moet zien te amuseren.
Elke stap is een stap met twijfels die me doen vertragen op mijn spoor.
Ze maken me vermoeid, maar zijn een soort ‘ik’ geworden.
Zodat, zelfs als ik een spurtje trek, ze me meteen terug in lijken te halen.
Als een soort van geur die om me heen blijft zweven.
In plaats van vossenschuw in een hoekje te zitten
Zou ik liever ridderdapper zijn
- LEONIE DE CLERCQ –
Ik schrijf wat in me opkomt, wat me bezighoudt of waar ik aan denk. Hoewel de gedichten een negatieve ondertoon hebben, ben ik zelf heel positief. Mensen die me persoonlijk kennen, zullen misschien wel schrikken als ze deze schrijfsels lezen, maar ik ben dat gedicht niet. Ik schrijf gewoon. Met mij gaat het best goed. Het is alleen een manier om gevoelens uit te drukken. Vooral probeer ik mensen te raken, na te laten denken en te beseffen dat breekbaarheid bestaat.
