Auteur
Blogpost:
Gabriëlle Berning
Man in schuur
Ik viel er middenin.Een drukke styliste duwde een mevrouw, zij was duidelijk net terug van de kapper, een schuur in. ‘U moet even door de chaos heen naar de echte potentie kijken. Hier komt de zithoek, het bed komt achter een scheidingswand en dan daar ongeveer de natte sectie van de douche en een verhoogd toilet.Ons klusteam heeft gekozen voor een rustig groen op de muren. Groen kalmeert. En natuurlijk geen felle decoraties. Structuur. Alles strak en overzichtelijk. Een beetje feng shui hier en daar ... Kan hij een waterornament aan?’
De mevrouw knikte dankbaar. Toen ging ze met een koffer naar een hotel aan zee.
Een voice-over legde uit dat haar echtgenoot was getroffen door een zware hersenbloeding. Hij kon niet meer thuis wonen, omdat zijn beschadigde brein de drukte van een gezin niet kon verwerken. Maar gelukkig was er nog hoop. Hier zoomde camera in op het vervallen keetje in de tuin. Binnen een week moest de opslag van afgedankte spullen een woonruimte worden. Het was nog maar de vraag of dat wel zou lukken!
Bestelbusjes met grote letters reden af en aan. De bouwvakkers maakten luid gewag van alle zich voordoende problemen en pletten veel madeliefjes in hun ijver deze op te lossen. Zo was er het raadsel van optrekkend vocht. Een buitenmuur stond uit het lood, waardoor het plaatsen van de schotten vertraging opliep. De bedrading was sleets en op het dak moest een nieuwe laag bitumen komen. Tegen de knalbrommer van de zoon werd een geluidwerende Isover Comfortrol ingezet, aangezien er in het verleden door onverhoedse schrikreflexen al heel wat koffie over het toetsenbord was gegaan.
Een presentatrice liep vreselijk in de weg, terwijl zij de kijker tot in detail op de hoogte bracht van de vorderingen. Hoewel het vinyl voor de vloer opnieuw moest worden gelegd, bleef het werk op schema. Na exact een week was het klaar.
De mevrouw kwam gebruind terug, erg zenuwachtig, maar ook best blij, even een traantje …
Feest! De hele met de tragiek van deze familie meelevende straat was ervoor uitgelopen. Er waren ballonnen en er was taart.
De man zat in het prikkelarme verblijf, door twintig meter gras en een hersenbloeding gescheiden van zijn gezin. Op het hoogtepunt van alle hectiek ging zijn inmiddels volop huilende echtgenote bij hem op bezoek. Gevolgd door de gretige camera boog zij voorover naar de rolstoel. Zij omarmde hem.
De presentatrice riep: ‘Is het niet prachtig geworden, meneer! U bent hier wel van alle gemakken voorzien, zeg! Alles aangepast aan uw beperkingen. Eindelijk thuis!’ En zij slingerde een bos tulpen op het verlaagde aanrecht.
De man zweeg. Hij keek strak naar het zacht kabbelende waterornament.
‘Bloeb’, zei de vis.
Lees verder op mijn site
