Auteur
Blogpost:
Jacpovee
Mijn schrijf en leesmuziek
Als ik schrijf doe ik dat in stilte, of met mijn muziek van het moment als achtergrond. Meestal instrumentaal, want ik luister altijd naar de woorden, en dat kan behoorlijk afleidend zijn tijdens een creatief proces. De TV op de achtergrond maakt alles kapot, dan komt er helemaal niets meer uit. Mijn ultieme schrijfmuziek is muziek die als muzikaal behang een sfeer kan creëren, waarop ik dan weer voortborduur met mijn verhalen. Een gitaarsolo van Patrick Rondat is dan iets te veel van het goede, ondanks dat ik die man enorm bewonder. Ik ben ooit viavia bij de Griekse toetsenist Vangelis uitgekomen. Dat was ver voor de tijd van Conquest of Paradise, wat iedereen kent uit de jaren negentig, zelfs voor de jaren tachtig toen Chariots of Fire op de eerste plaats in onze Top 40 stond. Nee, ik leerde hem kennen via het album Spiral in 1977. Dat was redelijk toegankelijk voor een jong ventje, ik kende het ook al uit de TV serie Wondere Wereld met wijlen Chriet Titulaer. ‘To the unknown man’ wist mijn aandacht te trekken en tot op de dag van vandaag krijg ik nog kippenvel bij dat nummer.
Vangelis schreef ongeveer tien albums per jaar, maar was realistisch en bescheiden genoeg om te beseffen dat niemand daar op zat te wachten. Dus negen muziekstukken bleven er in de kast liggen, één kwam er uit op LP of CD. Sommige filmsoundtracks van de man kwamen pas na meer dan tien jaar na de film uit. Ook op het gebied van creativiteit heb ik van hem geleerd. Vangelis las nooit een script als hij een soundtrack maakte. Door het lezen van een script fantaseer je een eigen beeld bij het verhaal, maar het verhaal is dat van de regisseur, niet van de lezer. Dus weigerde hij te lezen. Geen voorbereiding, niets. Als de eerste beelden van de film bij hem op het scherm verschenen zette hij zijn vingers op de toetsen. Beginnen op een leeg wit vel en vervolgens een Oscar winnen voor de beste soundtrack. Dan heb je het in mijn ogen begrepen. Ik hou er ook van om met een leeg vel te beginnen, een woord op te schrijven en er dan een verhaal bij te bedenken.
De mensen die mijn werk hebben gelezen kennen het korte verhaal ‘De rit’ misschien nog wel. Speel daar Le singe bleu bij af en je hebt exact wat ik voelde bij het schrijven. Je hoort de zon opkomen. Op dit moment ben ik druk bezig met een jaren vijftig verhaal over smokkelaars in de Cariben. Als ik exotische inspiratie wil gooi ik Conquest of Paradise in de speler. De golven spoelen dan door mijn hoofd, met groene eilanden aan de horizon.
Het Parijs Nice wraak boek kwam tot stand onder de klanken van Opera Sauvage, en dat er een prachtig liedje op staat dat Irlande heet kan geen toeval zijn. Het is echter wel een periode, en ik weet dat ik over een tijdje weer hele andere artiesten laat behangen achter mijn schijfsels. Ik gok Jean-Michel Jarre, Tangerine Dream, Hans Zimmer, Ennio Morricone, Yann Tiersen of andere electronische tovenaars. Als het maar sfeervol is en de aandacht niet teveel afleid.
Lezen/schrijven jullie altijd met muziek? Of juist in stilte?
