Auteur
Blogpost:
Yvonne Franssen
Mordor!
Vier dagen eerder…
… stond ik onder de douche, toen ik ineens een vreemde deuk in mijn rechterborst zag zitten. In minder dan een seconde tijd gingen duizend alarmbellen rinkelen. Een deuk in je borst, da’s vast geen goed teken. Ik tilde mijn arm hoger op en de deuk werd dieper. Shit. Ik deed mijn arm omlaag. Weg deuk. Oh? Een golf van opluchting overspoelde me. Tjonge jonge, wat kan een mens toch snel spoken zien.
Maar toen ik mijn arm weer optilde om mijn haren te wassen, was het spook in volle omvang terug in de vorm van een fikse deuk. Alsof iemand vanaf de binnenkant een flinke hap uit mijn borst had genomen.
Google…
… wist me te vertellen dat een deuk in je borst een bij veel mensen onbekend symptoom van borstkanker kan zijn. Minder angstaanjagende alternatieven werden niet genoemd. Top Google! Jij weet een mens op te vrolijken. Met jou weet je tenminste waar je aan toe bent!
Op maandagochtend maakte ik een afspraak bij de huisarts. Mijn deuk was nog steeds in volle glorie aanwezig, dus de hoop dat ie wellicht het resultaat was van een oncomfortabele slaaphouding had ik een dag eerder al laten varen. Mijn huisarts keek bezorgd en meelevend en verwees me door naar het Borstcentrum.
En daar…
… stonden de radiologen voor een raadsel. Mammografie, echo, mammografie met contrastvloeistof, nog een echo… met mijn borst leek niks mis. Op die lelijke deuk na dan. Ik opperde de hoopvolle veronderstelling dat dat goed nieuws was, maar de radioloog keek zorgelijk. ‘Die deuk wordt ergens door veroorzaakt en het is onze taak die oorzaak te vinden. Vandaag. Niet over een paar weken of maanden als het misschien te laat is.’ Goed punt, vond ik, en ik bewonderde zijn toewijding. De woorden “… als het misschien te laat is…” galmden na in mijn hoofd, maar het leek me verstandig daar geen aandacht aan te besteden.
Het leek de radiologen een goed idee om een chirurg te raadplegen en daarna wellicht een MRI-scan te maken. Hoewel ik MRI-scan vrij dramatisch vond klinken, was ik het met ze eens dat het fijn zou zijn de oorzaak van mijn gedeukte borst te vinden. Zonder oorzaak geen oplossing.
Terwijl ik in afwachting van het onderzoek door de chirurg genoot van een beker koffie, probeerde ik me een beeld te vormen van de situatie. Hoe ik het ook wendde of keerde, er zat een deuk in mijn borst. Eerst niet, nu wel. Slecht nieuws. Maar op de foto’s en echo’s was in de verste verte geen kwaadaardige tumor of zelfs maar een goedaardige cyste te ontdekken. Goed nieuws. Wat er niet is hoef je niet operatief te verwijderen. Maar… wat als een nu nog onzichtbaar veelkoppig kwaadaardig monster zich door mijn lijf verspreidt en zich op een kwade dag in de toekomst alsnog kenbaar maakt? Als het te laat is? Als de strijd bij voorbaat al verloren is?
De chirurg…
… gaf me een groot cadeau. Ze legde me uit welke vermoedens de radiologen hadden en knikte instemmend toen ze mijn borst onderzocht. Ze noemde de naam van een zeldzame aandoening en vertelde wat die inhield. Het kwam er op neer dat zeer waarschijnlijk een kleine ontsteking c.q. bloedstolling in een dunne ader een samentrekking van de huid had veroorzaakt. Deze aandoening zou vanzelf binnen een aantal weken weer moeten verdwijnen. Het duizelde me. Vanzelf! Had ze dat echt gezegd? Vanzelf?
Mordor
Ik pakte mijn smartphone, googelde ‘MORDOR’ en staarde stomverbaasd naar het beeldscherm. Mordor is het Land van het Kwaad uit de boeken van J.R.R. Tolkien, het Zwarte Land. Ik voegde de woorden ‘medisch’ en ‘ontsteking’ toe aan mijn zoekopdracht, maar dat leverde niets op. De mevrouw die de vervolgafspraak kwam maken hielp me uit de droom. De naam van de aandoening was Mondor, niet Mordor. Er was geen sprake van Zwarte Taal en ik was niet behekst door Sauron.
Het Land van Licht!
Op weg naar huis (en nu nog steeds) verkeerde ik in een jubelstemming. De zon leek feller te schijnen dan normaal en het was alsof iedereen om me heen glimlachte. Zelf kan ik zelfs terwijl ik dit stukje zit te typen nog steeds niet stoppen met grijnzen. Mordor… het Land van het Kwaad, het Zwarte Land… right! Doe mij maar Mondor, het Land van Licht!
