Boekverkoper
Blogpost:
Eric Herni
Nachtmerries
“Ik heb niets meer te lezen!”
Een zin waarvan hij tot een paar maanden geleden nooit had gedacht dat hij hem zou uitspreken. Hij kijkt mij verwachtingsvol aan. Zo gaat het al een tijdje. Hij vraagt advies, koopt een of meerdere boeken en komt dan weer terug voor meer. Tot dusver was ieder advies een schot in de roos, maar ooit gaat het natuurlijk een keer mis. Vooral bij het aanbevelen van boeken die je zelf niet hebt gelezen is er een bepaald risico. Zelf lees ik veel, maar alles door elkaar. Thrillers, fantasy, romans, Young Adult. Zelfs een dichtbundel op zijn tijd is mij niet vreemd, hoewel het wel beperkt blijft tot Levi Weemoedt of Hans Dorrestein.
"Ik weet wel een goede serie voor u." Ik loop naar de boekentafel en laat hem de serie zien van Robert Bryndza. De in Slowakije woonachtige Brit knalde een paar jaar geleden uit de statblokken met “Het meisje in het ijs”. Het was het eerste deel in een serie over inspecteur Erika Foster. Hij wordt vergeleken met M.J. Arlidge en daarom uitermate geschikt voor mijn klant. Hij pakt het boek op en bekijkt de achterkant. “Ja, dat is inderdaad wel wat. Zes delen, dat is ook wel lekker. Wat heb je nog meer?” Ik laat hem ook de driedelige serie van J.D. Barker zien over inspecteur Sam Porter. Het is een bloedspannende serie over een seriemoordenaar die Dr. Hannibal Lecter naar de kroon steekt. Volgens een kreet op één van de drie boeken liggen er nachtmerries voor de lezers op de loer.
“Je maakt het mij wel lastig, Allebei deze serie lijken mij geweldig.” Ik kan het alleen maar beamen. De serie over Sam Porter ben ik zelf aan het lezen en hoewel de nachtmerries mij nog niet hebben bereikt, heeft het eerste deel mij wel behoorlijk in de ban. “Ik begin met die boeken van Bryndza.” De achternaam van de auteur krijgt een onherkenbare klank waarbij ik moet aantekenen die ik mij er zelf ook nooit aan waag. Bij mijn klant klinkt het een beetje als Brinta, maar ik begrijp welke hij wil. Ik pak het eerste deel en loop er mee naar de toonbank. Mijn klant loopt achter mij aan en legt ook de andere delen neer. “Je weet toch dat een deel niet genoeg is?”. Hij kijkt mij met een inmiddels vertrouwde glimlach aan. “Als ik ze allemaal koop dan scheelt het mij weer een paar ritjes naar het centrum.” Met Arlidge en Adler-Olsen ging het inderdaad ook op deze manier.“
Die andere serie mag je voor mij apart houden, die kom ik halen als ik deze uit heb. En er komt ook nog een nieuw deel uit van Arlidge. Die wil ik ook graag hebben, samen met dat geschenkboekje. Die is ook van hem.” Ik beloof dat ik ze zal reserveren. “Heeft u er wel eens aan gedacht om tussendoor ook eens iets anders te lezen?”, vraag ik nadat hij heeft afgerekend. Hij kijkt mij vragend aan. Ik vertel hem dat hij nu alleen thrillers leest en dat daar helemaal niets mis mee is. Na zoveel moord en doodslag is het echter ook wel eens leuk om een roman te lezen. Het kan voor iedere lezer een geheel nieuwe wereld openen als je het aandurft om je horizon een tikkeltje te verbreden. Hij kijkt mij langdurig aan. “Tja”, zegt hij tenslotte. “Mijn vrouw heeft dat ook al eens gezegd. Zelf leest ze van alles, vooral die Riley, maar dat is niets voor mij.” Dat begrijp ik, maar er zijn heel veel mooie boeken waarvan ik bijna zeker weet dat u ze ook zal waarderen. Gewoon iets om over na te denken. Zo niet, dan zijn er nog meer dan voldoende thrillers om u jaren zoet te houden. “Ik zal er over nadenken”, zegt hij.
Ik leg de boeken van J.D. Barker voor hem apart en maak een aantekening voor het nieuwe boek van Arlidge dat volgende week gaat verschijnen. Aan het eind van de dag gaat de telefoon. “Dat eerste deel is ontzettend spannend. Dat wilde ik even laten weten. Morgen komt mij vrouw langs en die wil graag zo’n roman lezen waar je het over had. Die heeft het nu wel even gehad met die Riley. Als zij het een mooi boek vind, dan ga ik hem ook lezen. Beloofd!”
Ik heb het hier al eerder gezegd, maar wat is het toch geweldig om de hele dag boeken te mogen verkopen.
Lees verder op mijn site
