Auteur
Blogpost:
Evi F. Verhasselt
Nanowrimo 2015 - winnaar sinds 2005
Deze keer zal ik niet opgehouden worden door een gebroken elleboog (2014), de promotie van mijn debuut (2013), een nieuwe opleiding (2012) of een writersblock ten gevolge van een depressie (2011).
Jawel, dit jaar ga ik er weer voluit tegenaan!
Samen met honderdduizenden mensen, overal ter wereld, ga ik de uitdaging aan om 50.000 woorden te schrijven in 30 dagen. Dat zijn er gemiddeld 1667 per dag. Een marathon om U tegen te zeggen. Een onderneming die doorzettingsvermogen vergt, planning, creativiteit en de durf om ‘nee’ te zeggen tegen elke mogelijke afleiding. Ik weet waar ik aan begin, want Nanowrimo 2015 wordt mijn tiende deelname.
Mijn eerste Nanowrimo was in 2005. Het aantal deelnemers liep toen in de tienduizenden en wekelijks luisterde ik naar WrimoRadio, een geweldige podcast die gevuld werd met verhalen van andere Wrimo’s en tips over wat wel (en vooral wat niet) te doen om die 50.000 woorden op papier te krijgen. Plotbunny’s everywhere en de regio België was opgedeeld in een Nederlands forum dat bij Nederland aanplakte en een Frans forum dat maar zo’n beetje z’n plan moest trekken (om maar te zwijgen over onze Duitstalige gemeenschap).
Via Nanowrimo kwam ik in contact met andere schrijvers en ik denk dat het in 2006 was, dat ik besloot om de trein naar Utrecht te nemen voor mijn allereerste Kickoff in de Florin, waar ook nu nog steeds de start van Nano in Nederland gevierd wordt.Gelukkig hebben de Belgen inmiddels ook de moed gevonden om te schrijven én is Vlaanderen een aparte regio geworden op Nano, waardoor ik nu maar twintig minuten meer verwijderd ben van de wekelijkse write-in in plaats van vier uur. Yey!
(Niets leuker dan op zaterdagmiddag ijverig te zitten typen met tien andere weirdo’s die precies weten waar je het over hebt als je vraagt of iemand zin heeft in een wordwar.)
2007 kwam en ging (Dochter der Verlorenen), net als 2008 (Dagboek van een Dageraad), 2009 (Alle begin is moeilijk),… en Nanowrimo groeide exponentieel. Tienduizend deelnemers werden er honderdduizenden en het werd al snel een traditie dat de servers van Nano het opgaven tijdens de eerste week van november. Ik herinner me een jaar waarin de accountprofielen een prachtige update kregen, waardoor je er als het ware doorheen kon bladeren als een boek. Uit noodzaak werd dit na een week afgeblazen. Het kostte namelijk immens veel tijd om dat te uploaden.
Tien jaar Nanowrimo. Dan zou je denken dat ik ondertussen een half miljoen woorden geschreven heb. Niets is minder waar. Helaas ben ik een trage schrijver en 1667 woorden per dag zijn een hele opgave. Zelfs als ik alles aan de kant schuif en naast mijn fulltime job niets anders doe dan schrijven, zelfs dan is het moeilijk voor me om dat quota te halen. Ik denk dat ik in al die jaren twee of misschien drie keer 50.000 woorden gehaald heb, maar op geen enkel moment heb ik mezelf beschouwd als een verliezer.
Met Nanowrimo zijn er immers geen verliezers. Zelfs als je maar 1000 woorden geschreven hebt, dan nog zijn dat er 1000 meer dan je anders op papier zou hebben gezet. Wat mij betreft heb je al gewonnen van zodra je aan Nano begint. Je moet het alleen maar doen.
En jij? Wat ga jij doen in November?
