Auteur
Blogpost:
FrederiekVerberg
"Volgens mij moet ik nu schrijven." - schrijven gaat op golven
Ik zit op een zin met twintig woorden.
Even geleden nam ik mezelf voor: ik ga iedere dag, iedere ochtend, tweehonderd woorden schrijven. Mijn berekening was, dat ik dan over zes maanden klaar zou zijn. Ik had zelfs alles in een excel geknikkerd. In de verticale kolommen hield ik bij hoe ver ik was.
Al na een paar ochtenden begon mijn inspiratie te stagneren.
Ik begon tegen het vroege opstaan op te zien. En ik had steeds meer momenten juist midden op de dag of 's avonds dat ik de woorden uit mijn mouw schudde. Zat ik daar met mijn goede gedrag om zes uur 's ochtends...
Als eb en vloed
Ik had dit best kunnen voorspellen. Creativiteit komt niet wanneer je het plant. De woorden komen wanneer iets je opvalt, als iets het creatief bolletje in je lichaam raakt. Een mens, een ding, een dier of een gebouw. Of een gedachte.
Dat bolletje gaat, net als bij de live kettingreactie in NEMO, rollen en stopt pas als het weer eb wordt, als de golven zich weer ietsje terugtrekken. En ik kan wel voorspellen wanneer mijn creatieve brein gaat rollen, maar het lukt me niet om geforceerd in beweging te zetten.
Wel prikkel ik het bolletje. Ik doe een wandeling, haal koffie op de gekste plekken, neem op de fiets een keer een andere route of een mega omweg.
En nee, ik zet mijn laptop niet meer stipt om zes uur aan mijn eettafel, maar houd mijn laptop of notitieboek in mijn tas. En als ik mezelf dan ergens in een lege poort bij het Rijksmuseum vind en me even in het jaar 1900 waan, pak ik direct mijn notitieboek of laptop erbij, als ik voel dat het vloed gaat worden.
Lees verder op mijn site
