Blogpost:
Monique van der Steen
Oceaan aan het einde van het pad
Ik had echt nog nooit van de auteur gehoord. Nog nooit van het boek gehoord ook.
Echter toen ik hem zag staan tussen de categorieën van de reading challenge 2016 was ik verkocht.
De titel sprak me aan en liet me niet meer los.
In een krappe week van hier en daar een stukje lezen heb ik hem uitgelezen.
Zelden heb ik een boek gelezen wat me zo boeide en toch zo weinig duidelijkheid gaf.Niks is wat het lijkt in dit boek. Alleen de hoofdpersoon, welke dan weer geen naam heeft, (Zit me net echt rot te verzinnen naar zijn naam, maar die wordt op geen enkel moment genoemd.) is wat hij is.
Het 1 groot avontuur (van herinneringen bij de eendenvijver) waarbij echt niks is wat het lijkt.
Een oceaan aan het einde van het pad is eigenlijk geen oceaan, maar toch ook weer wel.
Mensen die eigenlijk geen mensen zijn. Ik ga er niet te veel over zeggen.
Je moet het eigenlijk zelf lezen.
Als je van fantasy houdt, dan moet je dit boek echt gelezen hebben.
Zelf ben ik niet echt een fantasy-lezer, maar dit boek heeft mij van begin tot eind weten te boeien.
Ik ga het zeker nog eens lezen, omdat ik denk dat het net als een goede film is. Je ontdekt elke keer nieuwe dingen.
