Auteur
Blogpost:
Martine Hoogschagen
Op zijn frans lekker deuren hard dicht gooien en boos kijken
Ik ben ruim over de 30.000 woorden en ik kan soms niet snel genoeg tiepen, zoveel borrelt er naar boven voor mijn verhaal. De woorden vliegen al drie weken lang over mijn scherm. Ik heb inmiddels de globale verhaallijn nog wat verder uitgewerkt en dat geeft ook nog wat meer zelfvertrouwen merk ik. Bij een eerste boek weet je natuurlijk nog niet wat je goed kunt, wat jouw zwakke punten zijn en hoe het allemaal gaat bij het schrijven. Kleine post-it’s plakken kan ik in elk geval heel goed (zie foto). Bij een feel good roman moeten de held en heldin natuurlijk af en toe zich wat minder “good” voelen in de omgang met elkaar. Daar staan de rode stippen voor. Heerlijk om op zijn frans lekker deuren hard dicht te gooien en boos te kijken, om daarna weer gezellig te doen. Ik ben nu opnieuw bij een rode stip aanbeland. Dat belooft weer wat actie in de conversatie. Het idee was, voor ik startte, om 2 maanden lang elke dag ca 1.000 woorden te typen (het werk voor onze B&B in Frankrijk gaat natuurlijk ook gewoon door). Dat zou dan ca. 60.000 woorden opleveren voor ca. 45 hoofstukken. Echter, ik had al na minder dan 2 weken door dat ik mijn eigen War & Peace (1.225 pag.) zat te schrijven, zij het dan van iets minder hoge literaire kwaliteit, want ik had op dag tien na 4 hoofstukken al ca. 20.000 woorden. Met 250 woorden per pagina is dat 80 bladzijden en ik had nog maar een tiende van de hoofstukken geschreven…….. Learning by doing. Ik laat nu echt alle bla bla bla weg uit de dialogen en ik heb hier en daar wat ingekort bij de volgende hoofdstukken en nu zit ik weer redelijk op het goede pad. Hoop ik. Het einde, wat nog niet helemaal vastligt, is namelijk nog niet in zicht. Ik ga vrolijk nog even door. Mijn streven voor 30.000 woorden op 1 februari heb ik dus al wel gehaald. Dan mocht ik een leuke tas voor mijzelf kopen als belonging voor het harde werk. Het komt mooi uit dat het nog uitverkoop is!
Lees verder op mijn site
