Blogpost:
Jos Kunze
Post van Henk en Ingrid
Het boek dat ik dit keer heb gelezen, is niet geschikt voor de buitenlandse markt omdat het specifiek de Duitse (politieke) situatie beschrijft. Maar het maatschappelijk belang is zo groot dat het, toegespitst op de situatie in het betreffende land, in heel Europa uitgebracht zou moeten worden. In Amerika trouwens ook en dan mag het eerste exemplaar naar de president.
De titel van het werk is ‘Post von Karlheinz’ (ISBN 9783328102724) van de Duitse journalist Hasnain Kazim (1974). De ondertitel van het boek is ‘Wütende Mails von richtigen Deutschen - und was ich ihnen antworte.’ Als journalist en correspondent van het tijdschrift Der Spiegel ontvangt Kazim dagelijks veel reacties. Twee jaar geleden besloot Kazim om alle haatmail en stompzinnigheid die hij toegezonden krijgt niet meer onbeantwoord in de prullenbak te deponeren. En zo gaat hij het gesprek aan met mensen die hem alleen al om zijn naam en afkomst (ouders uit Pakistan, zelf in Duitsland geboren) de huid vol schelden. Want tja … meningsvrijheid.
Sinds het begin van deze eeuw maakt het rechtspopulisme in de politiek een snelle groei door. In veel Europese landen ligt het aandeel van deze partijen tussen de 10% en 20% en in enkele landen (Hongarije, Polen, Oostenrijk) bestaat er zelfs een meerderheid. Het populisme is een politieke stijl waarin de centrale tegenstelling die tussen ‘het volk’ en ‘de elite’ is. En nu is er helemaal niets mis met een opstand tegen de elite, dat is zo vaak gebeurt in de geschiedenis en regelmatig was het maar goed ook dat het volk in opstand kwam. Maar wat er het laatste decennium met ‘de stem van Henk en Ingrid’ gebeurt is toch wel verontrustend.
In tijden waarin de Likes op Sociale media bepalen wat je te lezen krijgt en tegenspraak en andere opinies daardoor automatisch uitgefilterd worden, zijn velen niet meer gewend om daarmee om te gaan. Het spectrum van goed geinformeerde meningen verarmt zienderogen en intelligente openlijke discussies kom je niet meer tegen. Ook niet in de politieke arena met een media die lekkerbekkend al het gebral over ons uit stort.
Tel daarbij op de verruwing van het taalgebruik, het ontbrekende filter tussen hersens en mond/vingers. Ooit was er op internetfora nog zoiets als Netiquette maar dat bestaat al lang niet meer. Men verwart ‘vrijheid van meningsuiting’ met ‘ik mag alles zeggen’ of nog liever ‘IK MAG ALLES ROEPEN !!!!!!!!!!!!’.
Het wonderbaarlijke daarbij is: de zogenaamde ‘elite’ laat zich niet onbetuigd ... notarissen, advocaten, doktoren, iedereen geeft zijn of haar ongezouten mening. En natuurlijk doet ook op dit vlak de politiek vrolijk mee. Stemmen in de tweede kamer die manen om wat meer respect, die worden uitgelachen.
Afhankelijk van de oorspronkelijke mail reageert Kazim ironisch, sarcastisch, een enkele keer ook spottend, maar regelmatig gaat hij op zakelijke wijze de discussie aan. De respons die hij dan krijgt is veelal onthullend. Als het niet zo triest was, zou je er hardop om kunnen lachen. Kazim gebruikt de komische noot om het geheel wat lucht te geven en dat is maar goed ook. Haat is wijdverbreid en haat is er altijd geweest, maar het lijkt wel of sommigen er trots op zijn om een vijandbeeld te hebben en het vooral ongecensureerd en zonder enige onderbouwing (want die is er niet) rond te toeteren. De geschiedenis heeft uitgewezen hoe gevaarlijk dat kan zijn.
Kazim zwijgt niet en roept de lezer op om ook niet te zwijgen. Te vaak kijken we de andere kant op of lachen we er een beetje om. Niet doen! Laat een tegengeluid horen. Maar blijf respectvol en laat je niet verleiden tot roeptoeteren.
“Bevor du sprichst, lasse deine Worte durch drei Tote schreiten.
Beim ersten Tor frage: Sind sie wahr?
Am zweiten frage: Sind sie notwendig?
Am dritten Tor frage: Sind sie freundlich?”
