Blogpost:
Rowina Jorna
Puber Leaks, van Paul Bührne
Zoals ik in de inleiding al vertelde, geeft Paul in het boek zijn kijk op de wereld, en in de tienerwereld, waarin hij zich bevindt. Zelf ben ik ondertussen 18 jaar en denk/hoop dat ik de ergste prikelen van de puberteit wel overleeft heb. Al met al herkende ik me erg in het boek. Het boek is onderverdeeeld in verschildende hoofdstukken/catagorieën, en is dus niet een gewoon fictie boek zoals je dat meestal gewend bent. Voorbeelden van een paar hoofdstukken zijn: School en het nut ervan, en waarom het goed zou zijn als een paar leeraren meer zouden lijken op de scheikenduleraar uit de serie 'Breaking Bad'. Of: Groepsdynamiek en wat zich er nou welkelijk afspeelt tussen een groep jongeren die zo vrolijk door de gangen van school lijkt te drentelen. Zeker dat laatste voorbeeld zou goed zijn voor volwassenen om eens te lezen. Ik denk sowiezo dat dit boek ook leuk is om te lezen voor volwassenen, het brengt ze namelijk misschien weer terug naar hun jonge jaren, en ze zullen zich wat beter kunnen inleven in hun eigen puber zoon of dochter.
Ik vind dat Paul heel goed naar zichzelf en naar zijn wereld weet te relativeren. Hij vertelt namelijk bijvoorbeeld hoe de groepsdynamiek werkt, maar zegt ook eerlijk dat hij niet precies altijd weet waarom bepaalde dingen gebeuren. Bijvoorbeeld waarom het vroeger (vooral voor jongens) cool was om je broek op half 7 te laten hangen, en nu in eens niet meer. Ook weet hij goede vergelijkingen en voorbeelden te geven zodat het voor ouders begrijpelijker word, en waardoor ze zich ook makkelijker kunnen inleven. Zo vertelt hij in het hoofdstuk 'En geef me alsjeblieft niet van die stomme namen!, conflicten met ouders":
'Hoewel het dus eigenlijk heel goed gaat tussen mijn ouders en mij, zijn er toch af en toe van die kleine discussies die mijn vredige bestaan verstoren. Laten we beginnen met de onschuldige problemen en daarna overgaan op de ernstige. Voor sommige draag ik misschien zelf de verantwoordlijkheid, in andere gevallen ben ik absoluut onschuldig. Kijk zelf maar:
"Ze verbieden je alles."
"Vergeleken met anderen heb ik echt geluk gehad, bij sommige vrienden bepalen de ouders nog atijd dat je aleen naar films mag kijken die geschikt zijjn voor jou leeftijd. Wat hartstikke stom is omdat die ouders hun kinderen zo volledig isoleren van hun vrienden die allemaal al films vanaf de achttien jaar mogen kijken. Als je ons verbied om naar series te kijken, is dat ongeveer alsof ze jullie zouden verbieden de krant te lezen en jullie op kantoor ineens niet meer mee kunnen praten."
Vervolgens beschrijft hij een situatie met een dialoog over één of andere serie, waarin de jongen niet kan meepraten, en hij zich vervolgens de grootste loser ooit voelt. Het voorbeeld met de krant vind ik erg goed, want zo kunnen volwassenen zich in de situatie herkennen.
Naast de tekst heeft Paul ook de illustraties die erin staan zelf getekent. Ik vind ze leuk en ze ondersteunen goed wat hij verteld. Ook heb ik zeker om dit boek moeten lachen een geef didt boek daarom 4 sterren. Ik raad het iedereen aan om dit boek eens te lezen, het is de moeite waard!
