Auteur
Blogpost:
Suzanna Esther
Recenseer de recensent
IJs is wel het laatste waar ik op zit te wachten, laat staan eventuele boze of verontwaardigde reacties. Het is al koud genoeg en boze mensen deal ik vaak ook al mee.
Het zal dan ook net lijken of ik in de verdediging ben geschoten, en geen kritiek kan verdragen. Een opiniestuk is meestal onderhevig aan reacties die de ‘opinie’ proberen te weerleggen, tenzij je het zo strak en onderbouwd schrijft, dat er geen speld is tussen te krijgen.
Je moet wel heel stevig in je schoenen staan om in een facebookomgeving vol recensenten of iig ‘wannabee recensenten’ kritiek of opbouwende kritiek te gaan leveren op het werk wat recensenten verrichten.
Daar zit nou juist het pijnpunt…Zou het niet leuk zijn als we de rollen eens omdraaiden? Dat wij als schrijvers recensenten gaan recenseren?
Zo heb ik een aantal favorieten auteurs, die ik graag lees omdat ik van ze leer. Hun taalvaardigheid en hun manier van schrijven wekt bewondering en bijna een soort extasegevoel op, als ik hun woordgebruik, taalvaardigheid en zinsconstructies lees en eigenlijk is het mijn graadmeter om een boek uit te lezen: kan ik ervan leren?
Mijn favorieten auteurs komen en gaan, er zit weinig logica in. Zo vind ik Steven King heel beeldend schrijven, maar vind ik hem te langdradig. Dat ben ik ook, dus dat is niet handig. Toch heb ik van hem geleerd. Ik heb twee boeken van hem gelezen, maar ik hoef er niet per se nog één te lezen.
Als schrijver besef ik terdege dat lezen een hele persoonlijke ervaring is, dat mijn leeservaring afhankelijk is van mijn stemming, mijn op dat moment aanwezige referentiekader (dat wisselt nog wel eens) en kan ik het ene moment een boek geweldig vinden, een jaar later snap ik niet meer zo goed waarom. En andersom.Zo heb ik inmiddels óók een aantal favoriete recensenten.
Recenseren, recensies schrijven is een vak, net als schrijven een vak is. Persoonlijk denk ik dat er door velen te lichtvaardig mee wordt omgegaan.
De meeste auteurs zijn niet rijk, tenzij ze schrijven naast een goede baan, en daar zijn er best veel van. Daar heb ik trouwens een enorme bewondering voor. Na een hele werkweek, of werkdag nog achter je computer kruipen lijkt mij zwaar en in mijn beleving heb je dan gewoon twee banen. Nou is schrijven heel erg leuk, ook ontspannend, maar ‘het geschrevene’ tot een boek verwerken is gewoon een heidens karwei, zwaar werk, zweten, ploeteren etc…
Toch geven we boeken weg aan recensenten in ruil voor een mooi verslag, een opinie en een zorgvuldig geschreven observatie in al zijn facetten. Dit doen wij omdat wij ons boek een podium willen geven.
Ik wil graag weten hoe mijn verhaal ervaren wordt, of ik mensen weet te raken, of iets over heb kunnen brengen.
Je wil als auteur dat anderen door de recensie nieuwsgierig worden omdat een recensie bijvoorbeeld aangeeft of een verhaal past in iemands huidige referentiekader.Een goede recensie hoort met aandacht geschreven te worden: liefst met aandacht voor wat er allemaal aan het boek vooraf is gegaan en erbij komt kijken. Iedereen kan een mening over een boek opschrijven en zich recensent noemen. In mijn beleving ben je dat dan niet. Je schrijft ‘even een mening over een boek dat je hebt gelezen’ en dan zou ik dus ook recensent zijn. Iedereen.
Ik denk dat ik een keer een lijstje ga maken van recensenten en dat ik ga bepalen hoeveel sterren ze krijgen.
Ik zal heel eerlijk zijn: ik beoordeel op presentatie (lay out, website/blogsite), zorgvuldigheid, psychologisch inzicht, inhoud én ik geef opbouwende kritiek. Ik kan zo uit de losse pols al een zevental recensenten onmiddellijk vijf sterren geven, en er zijn zeker meer hele goede die ik nog niet ken.
Over de rest moet ik nog even heel goed nadenken…
Lees verder op mijn site
