Blogpost:
xmells
Recensie: De Reünie
Toen ik een paar maanden geleden naar mijn tante ging om boeken op te halen was er eentje die er voor mij direct uitsprong: De Reünie van Simone van der Vlugt. Op de cover zie ik een omgevallen kinderfiets midden in het gras liggen wat mij doet vermoeden dat dit boek over een kinderdrama gaat. Ik raak meteen geïnteresseerd. Wat is hier gebeurd?! Als ik het boek opsla zie ik meerdere recensies staan, waar een paar laaiend enthousiast zijn over het einde. Ik schenk een glas limonade voor mezelf in, ga op mijn balkon zitten en begin met lezen.
Dit boek vertelt het verhaal van Sabine Kroese, een drieëntwintig jarige secretaresse die als gevolg van een zware burn-out halve dagen werkt. Langzaam maar zeker probeert ze haar leven weer onder controle te krijgen maar zodra zij leest dat haar oude middelbare school een reünie organiseert komen de herinneringen terug. Ze denkt aan die vreselijke dag dat haar klasgenoot Isabel verdween en nooit meer is teruggekeerd. Sabine is ervan overtuigd dat zij meer weet over de verdwijning maar haar geheugen laat haar in de steek en ze legt zich erbij neer. Totdat er op een gegeven moment tóch flarden naar boven komen uit het verleden. Zal ze het gevecht met haar geheugen winnen en erachter komen wat er die bewuste dag met Isabel gebeurd is?
‘Het meisje stapt op en fietst rechtdoor. Het busje haalt haar in en vangt haar in een dikke dieselwolk. Ze hoest, wappert met haar hand en houdt haar voeten zonder te trappen op de pedalen. Het busje scheurt weg, in de richting van de Donkere Duinen. Het meisje denkt aan haar afspraak. Ze ziet er opeens een beetje tegenop. Misschien had ze beter een minder afgelegen plek kunnen uitzoeken..’
Dit is het eerste boek wat ik van Simone van der Vlugt lees en het smaakt naar meer! De Reünie is een heerlijke psychologische thriller en het verhaal zit prima in mekaar. Je krijgt een duidelijk beeld van de personages en alledaagse situaties worden zo goed beschreven dat het voelt alsof ze recht voor je ogen plaatsvinden. Wat dit verhaal zo sterk maakt is het feit dat het niet alleen maar om het oplossen van het mysterie rondom Isabels verdwijning gaat. Er zijn nog vele andere zaken die ook spelen waardoor het verhaal herkenbaar zal zijn voor vele mensen. Nadat ik driekwart van het boek gelezen had en meerdere theorieën had bedacht over het plot, kreeg ik opeens een heldere ingeving en was ervan overtuigd dat het boek zo moest eindigen. Het teleurstellende was dat het boek inderdaad zo eindigde. Ik weet niet waarom ik hier een teleurgesteld gevoel bij kreeg want het is een ijzersterk eind, vooral het motief verraste me. Simone weet je keer op keer op het verkeerde been te zetten, het boek is vanaf het eerste moment boeiend en het houdt je vast tot de laatste bladzijde.
