Blogpost:
VictorDLV
Recensies schrijven is journalistiek bedrijven
Schrijvers mogen erop los fantaseren. Ik-figuren verzinnen die niet eens kúnnen bestaan. (‘In zeven dagen schiep ik de wereld. Ik ben twee hondjes.’). Of ik-figuren die de vreselijkste dingen zeggen. Soms betaal je daar wel een prijs voor. Toen Frans Kellendonk in een interview in NRC zijn twijfels uitte over de multiculturele samenleving, ging iedereen Mystiek lichaam lezen of het een pamflet was tegen verdraagzaamheid. Frans moest de rest van zijn korte leven blijven uitleggen dat hij níet de monsterlijke hoofdpersoon A.W. Gijselhart was, en dus geen racist.
Journalisten schrijven namens hun medium. Kort en krachtig feiten weergeven en snel leveren, dat is de bedoeling. De geloofwaardigheid van het medium is belangrijker dan jouw creativiteit. Hier vooral geen dingen verzinnen dus. Journalist Perdiep Ramesar had wél verhalen over jihad in de Haagse Schilderswijk verzonnen en moest vertrekken bij dagblad Trouw. In de VS was een vergelijkbare rel over ‘Jimmy’s world’, een verzonnen artikel over een heroïneverslaafd jongetje in de Washington Post met dezelfde uitkomst.
Het boek dat zo goed was dat ik er een essay over kon schrijven? Handleiding voor Poetsvrouw van Lucia Berlin. Aanrader.
