Auteur
Blogpost:
Jakim
Schrappen = Schrijven
Van mijn eerste boek, Het Verdoemde Verbond, zijn meer woorden geschrapt dan gepubliceerd. Van de allereerste versie, meer dan tien jaar geleden geschreven, is geen scène onveranderd gebleven. Het was niet alleen een gebrek aan ervaring waardoor zoveel is veranderd, maar ook een onontkoombaar feit dat je niet in één keer een foutloos verhaal schrijft.
Nadat mijn manuscript af was, kwam ik tot de conclusie dat ik een gammel huis had gebouwd. Het was alsof ik geen blauwdrukken had gemaakt, laat staan gebruikt. Uiteindelijk moest ik mijn verhaal afbreken, totdat alleen de fundering overbleef. Wat nog overeind stond waren de hoofdpersonages, het begin, midden en einde. De rest was geschrapt. Dat deed zeker pijn. Hoewel je sommige scènes en personages ooit kan hergebruiken, verdwijnen veel schrijfuren in de prullenbank. Dat kan beangstigend zijn, totdat je erachter komt dat veel van je schatjes eigenlijk mormels waren die je verhaal lelijk maakten. Dat klinkt misschien wazig, dus daarom deel ik graag een aantal voorbeelden.
Cara, de hoofdpersoon van Het Verdoemde Verbond, groeit op in een weeshuis. In de eerste paar versies van het verhaal, toen met nog een andere titel, had ze ouders. Wanneer haar ouders ontvoerd worden, reist ze naar betoverende werelden om hen te redden. Waarom maakte ik een weeskind van Cara? Daar had ik meerdere redenen voor.
Door de aanpassing kwam het verhaal sneller op gang. Cara’s reacties veranderden, waardoor haar persoonlijkheid meer kans kreeg om te stralen. De voornaamste reden was dat het verhaal ook zonder haar ouders verteld kon worden. Cara’s beweegredenen voor haar avonturen werden anders, zelfs sterker. Schrappen zorgde voor een plot dat veel strakker in elkaar zat. Zo verdween een hele wereld, die dienst deed als een magische introductie voor zowel Cara als de lezer. Door het inkorten en verplaatsen van informatie, kon hetzelfde doel bereikt worden in minder woorden.
Laat je verhaal een paar weken liggen nadat je klaar bent, en bekijk het daarna kritisch. Misschien kun je twee personages combineren? Moet je echt een nieuwe locatie introduceren, of kun je gebruik maken van de plaatsen die al zijn gecreëerd? En als die filosofische zin nergens past, bewaar je deze voor later.
Helaas kan een kleine aanpassing enorme gevolgen hebben. Kijk je werk goed na om er zeker van te zijn dat alles nog klopt. Het verwijderen van Cara’s ouders had niet alleen gevolgen voor Het Verdoemde Verbond, maar ik heb ook flink moeten knippen in de manuscripten voor haar toekomstige avonturen.
Het allerbelangrijkste is dat je verhaal sterker wordt. Ben dus niet bang om dingen aan te passen. Het doel is altijd om een beter verhaal te vertellen. Weet wel dat er nooit echt een eind aan komt. Besef dat je er ooit een punt achter moet zetten. Ik kan nog uren besteden aan het herschrijven van deze tekst, maar uiteindelijk moet je het loslaten. Het wordt nooit perfect. Just remember, there’s no such thing as a perfect murder.
