Blogpost: Liesbeth Jochemsen

Schrijven is schrappen

23-10-2020 door Liesbeth Jochemsen

+1 niet meer leuk × vind ik ook leuk

Ook bij de fairytale fantasy verhalenbundel Mozaïek van Geluk is de uitspraak van de titel van toepassing. Het gaat erom dat je scenes of personages die niets toevoegen aan je verhaal, moet schrappen. Zelfs wanneer jij er als auteur heel trots op bent en het pijn doet om afscheid te nemen.
Dit heb ik al verschillende keren moeten toepassen, bijvoorbeeld toen ik de stiefzussen schrapte uit het verhaal over de Spinnenjager.
In Mozaïek van Geluk is er één verhaal dat tot nu toe de meest ingrijpende wijzigingen heeft ondergaan. Het begon oorspronkelijk als een door mij geschreven hertelling over Hans en Grietje, dat gepubliceerd was op een niet meer bestaande site. In mijn versie heetten de kinderen Hanke en Gretl en waren het twee meisjes.
In de versie voor Mozaïek van Geluk werden hun namen uiteindelijk veranderd in Hazel en Zwaantje en werd Hazel een jongen. Nog later werden hun rollen omgedraaid. Hazel werd de oudste, in plaats van de jongste. Overal waar Zwaantje stond, kwam de naam van Hazel te staan en omgekeerd. Dit betekende dat ik ook alle persoonsvormen moest aanpassen. Volg je het nog?
Nog later vond ik dat het voor het verhaal, en voor de samenhang met de rest van het boek, beter was om Hazel en Zwaantje ruim tien jaar ouder te maken, wat ook weer ingrijpende gevolgen had. Van het oorspronkelijke verhaal bleef weinig over, maar wie het sprookje van Hans en Grietje kent, zal zeker nog elementen daaruit herkennen, waaronder het beroemde huisje van de heks.

Lees verder op mijn site