Blogpost:
B.A. de Hoop
September... wisselvallig weer had z'n weerslag
Het eerste boek dat ik las was met m'n jongste zoon. Ik dacht een fijn educatief maar wel verhalend boek over het verkeer meegenomen te hebben. Hoewel het boek een lekkere cadans had en m'n zoon het wel een paar keer wilde lezen vond ik het een opeenstapeling van rampen in het verkeer. Daardoor 2 sterren. Dan las ik met het jeugdboek Ajajatsoe van Marc de Bel een aanzienlijk grappiger verhaal, het vervolg op Het ei van oom Trotter. In één ruk vloog ik door de pagina's en zag het plezier van de schrijver er van afspatten. Natuurlijk kan het niet waar zijn, maar deze fantasie houdt je wel aan het lezen, heerlijk! 3 sterren voor dit boek.
Van m'n verjaardagsgeld kocht ik Zij die moet sterven van David Lagercrantz, die na de dood van Stieg Larsson door de familie gevraagd was om de milleniumtrilogie aan te vullen. Zeer grote schoenen om te vullen en dat blijkt ook niet makkelijk te zijn. Het karakter van Lisbeth is niet zo rauw als Stieg Larsson dat kon maar dit 6e deel heeft me wel flink bezig gehouden. Erg spannend en ik kan er niet veel over verklappen. Dus dat doe ik dan ook niet, lees het vooral zelf! Ik gaf het boek 4 sterren.
Via de bibliotheek kwam Mijn ware verhaal van Karin Bloemen in m'n handen. Hoewel ik nooit veel op heb gehad met de carriere van Karin Bloemen was ik wel benieuwd naar haar verhaal. En dat is een rauw verhaal, het zit onder m'n huid. Dat wens je geen enkel kind toe, en je draagt het je leven lang met je mee. Ik slikte menigmaal de brok in m'n keel weg. Een goed boek maar qua thematiek wel heftig; 4 sterren.
Ik vervolgde in de serie over Touching Juliette met deel 2,5 (Versplinter me) en deel 3 (Vertrouw me). De kleine tussenboeken geven een kijkje in een ander belangrijk personage in de serie maar bevalt me minder dan de hoofddelen. Versplinter me gaf ik 2 sterren. Vertrouw me kreeg er 3 maar het verhaal wordt naar mijn mening wel wat minder. Ik miste de doorgestreepte rare gedachten van haar. Het einde van dit boek is me er iets te snel en ik vraag me af of ik nog verder zal lezen in de serie.
Aan het einde van de maand, op een druilerige zaterdagmiddag, werd het boek Wonderen Verhalen van Carla Kwakkel gepresenteerd. Het is erg leuk om af en toe een boekpresentatie mee te maken. Het boek gaat over het leven van Carla en haar man (en kinderen) en wat zij allemaal hebben meegemaakt. Ze neemt je mee naar de huizen waar ze hebben gewoond en je mag er op de koffie komen. Dat geeft een heel toegankelijke sfeer en de schrijfstijl is ook gemoedelijk. Het voorwoord van Otto de Bruijne is wat mij betreft een hele goede binnenkomer. Ik kon het boek maar moeilijk weg leggen. Gewoon een fijne biografie, 3 sterren.
Ook ben ik weer eens een boek gaan luisteren maar helaas is die nog niet uit. Ik luister momenteel naar Het Napalm meisje. Heftig vind ik. Volgende maand is het boek vast uitgeluisterd....
