Auteur
Blogpost:
KarindeGraaff
Sloerig
Dankzij mijn oude buurman en buurvrouw heb ik in de beginjaren dat ik op het platteland woonde een spoedcursus dialect gekregen. Waar Bertus het me onbedoeld extra moeilijk maakte om hem te volgen, shaggie in de mondhoek, slechts enkele tanden nog over in de kaak en binnensmonds gemompel, leerde ik het Sallands met name van Mies. Zij sprak duidelijk en keurig dialect. Zo leerde ik het langzaamaan verstaan. Het werd me eigen. En ja, ik spreek het nog altijd niet, maar versta het wel. Geen probleem dus als mensen tot het Sallands overgaan.
Laatst was ik in Friesland, waar iemand verzuchtte dat hij het zo gek vond dat men onderling direct op Fries overging als er nog een Fries bij kwam staan. Terwijl hij dus niet-Fries was. Onbeleefd, het werd niet gezegd, maar wel bedoeld. Toch begreep ik die Friezen. Ik heb het vaak genoeg meegemaakt tijdens interviews die ik doe, dat mensen onderling tot het Sallands overgaan. Dat gaat natuurlijk, zonder opzet. Geen probleem voor mij. Als er dan een woord tussen mocht zitten dat me niets zegt, dan vraag ik dat. Ook al voel ik me nog altijd behoorlijk onbeholpen als ik het probeer uit te spreken.
Misschien moet ik ook maar shaggies gaan roken, een stel tanden verliezen en binnensmonds gaan mompelen? Dat het Sallands er dan iets overtuigender uitkomt? Heeft geen enkele zin, vrees ik. Wel merk ik dat in mijn hoofd bepaalde uitdrukkingen zich hebben genesteld. Gewoon omdat ze zo heerlijk duidelijk maken wat er bedoeld wordt. Dus toen ik vanochtend na een nacht eindeloos hoesten wakker werd met een stem waar zelfs de zanger van Rammstein jaloers op zou zijn, was er maar één uitdrukking die de lading compleet dekte: ik voel me sloerig in de bott’n!
Lees verder op mijn site
