Blogpost:
Sofie
Spill the tea
Dat overkwam mij een paar avonden geleden. Een van mijn favoriete boeken, Circe van Madeline Miller, transformeerde tot een stapel bruine velletjes. De bobbels zijn er niet meer uit te krijgen en ik heb een etmaal lang mijn hart vastgehouden, want ik zag al hoe de inkt begon uit te lopen en het langzaam minder leesbaar werd. De hele avond durfde ik hem niet meer open te slaan, want ik wilde het eerst laten drogen. Mijn geplande leesavondje was naar de knoppen, dus ik heb maar een beetje meegekeken naar de tv, zonder echt mee te krijgen wat er werd uitgezonden. 24 uur later trof ik mijn boek droog aan, maar bruin, gevlekt en niet meer terug te vormen naar zijn oude staat.
Het was allemaal een ongeluk, dat snap ik heel goed, maar het is altijd wel fijn als iemand de verantwoording op zich neemt. 'Er zit toch geen suiker in' is niet bepaald een goed excuus om het minder erg te maken.
Gisteren moest ik naar de tandarts, en mijn vader had ook een afspraak. Bij hem werd er een kies getrokken en ik zag een goed moment. Toen hij iets opmerkte over het verdovingsmiddel, zei ik (terwijl de persoon in kwestie erbij zat): 'Ach joh, er zat toch geen suiker in.'
De context veranderend, liet ik zo subtiel mogelijk merken dat ik er niet van gediend ben. Ik hoef geen conflict, maar ik vind wel dat je moet weten dat je met een beter excuus moet komen als je zoiets flikt. If you spill your tea, then I'll spill it with you.
Ondanks dit alles wil ik ook even zeggen dat ik iedereen dit boek aan kan raden. De Griekse mythologie komt er zo mooi in naar voren! Het zijn de originele verhalen (dus bijvoorbeeld de familieverhoudingen uit de oude mythen), maar de hele plot is echt wel iets nieuws. Ik maak niet nog geen recensie van; die schrijf ik pas als ik hem uit heb, maar ik moet er alvast even iets over kwijt.
