Blogpost:
Hanneke van de Water
Spreken is zilver, schrijven is goud
Plezier, creativiteit en ambitie, daar gaat het om bij schrijven. Althans, dat geldt voor mij. Plezier in het schrijven heb ik al heel lang. Geruime tijd schreef ik uitsluitend zakelijke teksten. Ik schreef voor het web, redactionele artikelen, persberichten etc. Toen al vond ik dat het leukste aspect van mijn werk, nu ik mijn schrijfactiviteiten heb uitgebreid met boekrecensies en blogberichten, zou ik nauwelijks meer zonder kunnen.Daar waar ik ‘in opdracht schrijven’ al een mooie uitdaging vind, en het mij een ware kick bezorgt wanneer mijn ‘opdrachtgever’ blij en tevreden is met het resultaat, daar is het schrijven van recensies en mijn blogberichten (nóg meer!) een manier om mijn ei kwijt te kunnen.In recensies bespreek ik weliswaar het werk van een ander, maar is het mij wel ‘geoorloofd’ mijn mening over het betreffende boek te ventileren. In mijn blogs kan ik helemaal ‘los’! Wanneer ik word geconfronteerd met een gedachte, persoon, gebeurtenis of bijvoorbeeld een indrukwekkend televisieprogramma, dan kan dat zomaar een blogbericht worden.
Schrijven met je lijf
Onlangs las ik de geweldige quote: “Schrijven doe je met je lijf” en daar kan ik wel wat mee. Doordat we gewend zijn geraakt om overal meteen gedachten aan te verbinden, is veel van het geschreven woord erg ‘denkerig’ geworden. We staan niet meer stil bij wat we zien, wat we horen, wat we ruiken, proeven of hoe iets voelt als je het aanraakt met je handen of op de huid.Tess Gerritsen logenstraft deze uitspraak met regelmaat. Lees bijvoorbeeld:‘Hij komt eraan. Ik voel het in mijn botten. De geur hangt in de lucht, een geur zo herkenbaar als die van warm zand, scherpe kruiden en het zweet van honderd mannen die zwoegen in de brandende zon. Het zijn de geuren van de westelijke woestijn van Egypte en ik kan ze nog steeds ruiken, ook al is dat land bijna een halve wereldbol verwijderd van de donkere slaapkamer waarin ik me nu bevind…’Deze prachtige zinnen komen weliswaar uit een roman (‘Het aandenken’) en dat geeft natuurlijk nóg meer ‘vrijheid’, maar ik vind het persoonlijk briljant!. Een dergelijke tekst dwingt mij tot verder lezen!
Wat zal de toekomst brengen..
Soms vraag ik mij af wat mijn schrijverij mij nog zal brengen. Dat het hier niet bij blijft, weet ik eigenlijk wel zeker…Ik wil méér!
Lees verder op mijn site
