Blogpost:
ChristaBlokhuis
Thuisisolatieblog 4: de dag dat ik een volwassen man tegen de vlakte kreeg
Optie één. Hij gaat volledig uit z’n plaat en smijt allerlei scheldwoorden naar je hoofd die er in gekuiste vorm zo uit zien: “****!”, “*****!”, of ‘Dit komt als een donderslag bij heldere hemel, *******!’ (Een variant is dat hij begint te huilen en je op zijn knieën smeekt niet bij je weg te gaan.)
Optie twee. Hij schudt je de hand en zegt: ‘Jammer. Bedankt voor je tijd. Veel geluk.’ Dan loopt hij weg. Pas dan stort hij in. Dat deel krijgen wij nooit te zien.
Optie drie. Hij is het met je eens. ‘Ik voelde ook geen klik,’ zegt hij. ‘Laten we het hier bij laten.’ En je verneemt nooit meer iets van hem. Deal.
Laatst ging het bij mij heel anders. Die bewuste dag noem ik vanaf nu “De dag dat ik een volwassen man tegen de vlakte kreeg”.
Dit is wat er gebeurde.
Ik was op een tweede date met een man. Een tweede date vind ik een goed moment om te checken of het minstens zo leuk is als de eerste date. Doet hij nog steeds z’n best? Loopt het gesprek lekker? Toont hij interesse in mij? Vind ik hem interessant? Hebben we voldoende gemeenschappelijke interesses? Hebben we een vergelijkbaar ambitieniveau? Krijg ik een positieve indruk van zijn persoonlijkheid? Vind ik hem aantrekkelijk? Voel ik wat spreekwoordelijke vonken overspringen? Zie ik mezelf met hem samen en hoe stel ik me dat voor?
De hij in kwestie vond date twee reuzegezellig en vroeg met veel enthousiasme of we nog een derde keer konden afspreken.
Op zich is het al vrij risicovol om aan het einde van een date alweer te vissen naar een vervolg. Je kan ook gewoon afspreken contact te houden; daarmee geef je elkaar de ruimte nog eens na te denken over de date. En claim je niet direct de tijd van de ander, hoe spetterend de date ook was, of, als de ander de date niet zo spetterend vond, zet je hem/haar niet voor het blok.
Ik werd dus wel voor het blok gezet. Maar ik wilde eens niet laf zijn. Ik dacht, als hij het toch vraagt, zeg ik direct nee. Assertiviteit tonen. Want voor je het weet sta je de derde date te plannen.
Omdat ik de meeste voorgaande vragen met “mwah” kon beantwoorden en de indruk kreeg dat ik hem mijn hele leven op sleeptouw zou moeten nemen, had ik er geen behoefte aan om hem nog een keer te zien. Dus zei ik dat.
Hij had daar mogelijk niet op gerekend.
Ik heb geen idee wat hij vervolgens zei, hoewel hij van alles uitkraamde, waaronder de zin, ‘Ik word een beetje duizelig’, die ik als enige wel heb onthouden. Toen begon hij te wankelen, en toen ging-ie neer. Midden op straat.
Ik zeeg op m’n knieën om de schade op te nemen.
Gelukkig kwam-ie ook direct weer overeind, zittend, dat wel, en commandeerde ik hem “drie tellen in, drie tellen uit te ademen”. Even verderop stonden enorm veel bejaarden in een rij te wachten voor het buurthuis, om naar de kerk te gaan of zoiets. Dat herinner ik me nog.
Mijn date wist niet wat hij moest zeggen, verklaarde hij. Dat vond ik niet helemaal kloppen, want hij zei van alles. En ik herhaalde maar dat ik geen klik voelde.
Erg was het niet, natuurlijk, want ik ben zelf kampioen in bijna flauwvallen dus ik weet hoe het voelt en op welke momenten het kan gebeuren. Wel schoot er op dat moment van alles door mijn hoofd. Wat nou als-ie echt was flauwgevallen? Helemaal out. Of erger: hartaanval. Heb ik weer.
Ik hoop dat hij er naderhand om heeft kunnen lachen.
***
Ben jij ooit op een geweldige dan wel verschrikkelijke date geweest? Mijn personages in het verhaal “Blind date” wel. Die date, vanuit zowel hem als haar, heb ik volledig verzonnen; toch wekt het verloop bij veel mensen herkenning op. Een gedwongen huwelijk is een andere manier om aan een partner te komen. Het overkwam “Gina”, een moslima in Nederland, die ondanks dat toch haar HBO-diploma haalde. Gebaseerd op een waargebeurd verhaal.
Mijn verhalenbundel kopen? Dat kan hier.
Mocht je mijn bundel hebben gelezen, laat dan een recensie achter. Dat waardeer ik enorm.
Wordt vervolgd.
*******************************
