Blogpost:
Ellen IJzerman (prowisorio)
To watch or not to watch
Ik heb het boek in 2011 gelezen en het is één van mijn absolute favorieten. En het blijft één van mijn favoerieten. Vorig jaar juni schreef, drie jaar nadat ik het boek had uitgelezen, schreef ik er nog over: Opnieuw Infinite Jest. Niet alleen de discussie naar aanleiding van mijn blog, bracht de schrijver via het boek weer onder mijn aandacht, maar ook de diverse recensies van de film The end of the tour. Ik las vorige week een recensie van een vriend van Wallace (Why The End of the Tour isn't really about my friend David Foster Wallace) en besloot op basis daarvan om de film beslist niet te willen zien. Ik heb voorafgaand en tijdens het lezen van o.a. Infinite Jest (Foster Wallace's essay- en verhalenbundels zijn ook om te smullen!) veel interviews met met hem gelezen en gezien en meende dat het beeld dat ik van Foster Wallace en zijn bedoeling met dit boek had, slechts verpest zou kunnen worden door het zien van de film.
En toen las ik ‘The End of the Tour’ Offers a Tale of Two Davids dat besluit met:
In an ideal world, we would all sit at home reading “Infinite Jest” and then go out to eat hamburgers, argue about philosophy and watch cheesy action blockbusters. There would be no pseudo-authoritative biographies or prying, preening magazine profiles to complicate our pleasures, and ambitious actors would not dare to impersonate beloved novelists. But the world we live in is plagued by all of those things. There will always be films about writers and writing, and this one is just about as good as it gets.
Aan het twijfelen gebracht, denk ik nu: toch maar kijken, dan? Het boek van Lipsky heb ik nog niet gelezen, wellicht hoeft dat dan niet meer na het zien van deze film?
En als we het toch over boeken en films hebben... vanmorgen las ik dit bericht waarin de vraag gesteld werd of 'literaire games de toekomst' zijn, waarin besloten werd met:
Er wordt verwacht dat de verdere uitwerking van deze spellen leven zal blazen in een nieuw genre dat de kloof tussen spel en boek overbrugt.
Kloof? Hoezo kloof? Een boek is een ander medium dan een game. We hebben het toch ook niet over een kloof tussen een foto en een boek, of een film en een boek, of muziekstuk en een boek? Net als bij films zullen er games nav van boeken (en die heten dan toch ook niet ineens 'literaire films'?) worden gemaakt, en andersom.
Maar ik ben wel helemaal voor games op basis van boeken. Dát wel! Hoe fantastisch zou het zijn om een game te kunnen spelen gebaseerd op Seveneves waarbij je zelf een Eve zou kunnen zijn, of een van de nakomenlingen levend in de Habitat ring, of in the Cradle of...
Maar niets zou het boek kunnen vervangen en er is (ook) geen kloof te overbruggen. Het zijn twee verschillende manieren om je in te leven in een andere wereld. Lekker toch?
