Blogpost:
Doortje Mosch
Tussen de levende boeken
Zelf ben ik voor het eerst als vrijwilliger bij het project betrokken. Vlak voor aanvang trek ik, enigszins nerveus, het donkerblauwe Human Library t-shirt aan. Ik kruip in de rol van matchmaker, degene die boek en lezer(s) aan elkaar voorstelt. Vol enthousiasme loop ik richting de inschrijfbalie, waar het al direct gezellig druk is. De animo is groot. Spontaan vormt er zich een rij van belangstellenden en binnen enkele minuten zijn alle boeken uitgeleend.
Vanaf dat moment zit ik in een soort bubbel. De adrenaline giert door mijn lichaam. Als een fly on the wall houd ik de twee geweldige boeken die ik ‘in mijn beheer’ heb in de gaten. Ik monitor de gesprekstijden en probeer de lichaamstaal van de lezers te interpreteren. Wat ik zie zijn gesprekken die ‘volgens het boekje’ verlopen. Ik ben onder de indruk van de rust, kracht en warmte die René en Lara uitstralen. In de ogen van hun leners lees ik oprechte interesse, ontroering en bewondering af.
Als matchmaker verkeer je in de unieke positie om bezoekers zowel in de laatste seconden voorafgaand aan hun ontmoeting te spreken, alsook direct daarna. Het verschil is enorm. Van tevoren zijn er (vage) verwachtingen en zenuwen. Meteen bij kennismaking vindt de switch van anonieme boektitel naar mens plaats. Na afloop zijn er uitsluitend lovende woorden. En dat alles binnen een tijdsbestek van slechts twintig minuten!
Aan het eind van de middag duizelt het in mijn hoofd. De vermoeidheid slaat toe. Na urenlang continu de tijd in de gaten houden, kan ik amper nog klokkijken. Mijn stappenteller geeft aan dat ik ruim 6000 passen heb gezet. Toch zijn dit slechts kleine ongemakken. De echte inspanning wordt geleverd door de levende boeken, die keer op keer hun verhaal vertellen, met alle emoties die daarbij komen kijken. Wat een ongelooflijk dappere, inspirerende mensen!
Ik wil iedereen bedanken voor de fantastische dag. Tot de volgende Human Library!
