Uitblinken met taal of verhaal?
04-05-2015
2 reacties
+5
+5
Het draait allemaal om wat je als standaard ziet. Als auteur kun je jezelf een allesbepalende vraag stellen: Bied je met het taalgebruik een podium voor het verhaal of bied je met het verhaal een podium voor het taalgebruik? Met andere woorden: is het taalgebruik ondergeschikt aan het verhaal of het verhaal aan het taalgebruik? Wil je uitblinken met je taalgebruik, met de details, met diepere lagen? Of wil je een verhaal schrijven dat ‘gewoon lekker wegleest’ en dat origineel en meeslepend is? Hierbij gaat het niet eens om plot driven of character driven verhalen, want bij beide soorten verhalen kun je je deze vraag stellen.
Hitte is een verhaal dat relatief voorspelbaar is, inderdaad. Maar zo las ik het niet. De voorspelbaarheid zag ik niet als minpunt, maar als onderdeel van het podium voor de karakterontwikkeling en het prachtige taalgebruik. Het onderschikken van het verhaal op het gebied van voorspelbaarheid was nodig om de nadruk te kunnen leggen op die twee elementen van het verhaal. Maar daar hield het niet bij op.
Je weet van tevoren al dat Lynn en Daan wat krijgen – boohoo! Shocking! Nee, dat is niet waar het om gaat. Het gaat om de manier waaróp ze samenkomen. En de manier waarop Lis Lucassen de spanning weet op te bouwen en steeds meer van het mysterie, van de geheimen, weet te ontrafelen.
Zodra je je clichématige verwachtingen aan de kant zet en accepteert dat in veel verhalen simpelweg voorspelbare factoren zitten om het verhaal aan te laten slaan, dan kun je je verwonderen over het verhaal en de plottwists die er wel degelijk in zitten. Daar zeg ik niet te veel over, want dan mogen jullie lekker zelf uitvinden. Wel zette het me aan het denken: Wat doet de vorm en de hoogte van jouw podium met jouw beoordeling van het geheel?
