Auteur
Blogpost:
Nanda Roep
(v) lees niet over vrouwen
Als schrijfster is het leven heerlijk. Ik creëer mijn eigen wereld en volg mijn eigen wensen dus dat wil wel lekker zijn, maar dat is niet de enige reden. Ik kan óók nog eens op de fiets naar school en begin zowaar op tijd aan het avondeten. Rustig een wasje doen als ik over de volgende scène denk, lekker opgeruimd ja. (Het enige dingetje is dat mijn kleding me in die weken wat weinig kan schelen, vaak zonder make up, maar dat is meer lastig voor de mensen die naar me moeten kijken. Of die me moeten ruiken, want ik wil nog weleens ontdekken dat ik uiteindelijk de hele dag niet heb gedoucht. Oepsie, zou mijn puberdochter zeggen.)Na het schrijven, switch ik naar de rol van uitgeefster. Welk omslag vinden we mooi, hoe gaan we aan de boekhandel vertalen wat het is, duidelijk maken dat ze het moeten aanbieden aan hun lezers, dat die het prachtig zullen vinden!Hier begint het leven van zomaar een schrijfster/uitgeefster iets minder aangenaam te worden. Boekhandelaren zijn namelijk eh, niet allemaal eh, nieuwsgierig van aard. Eentje heb ik aangeboden om het manuscript alvast te lezen en zij zei, ja, zij: 'Ik lees geen boeken over vrouwen'.Waarna ik - wel wat gewend - haar hartelijk op de schouders heb geslagen en lachte dat het toch ouderwets was geworden. Dat boeken altijd over mannen moeten gaan in boekenland. Een kritische klant, vrouw, viel in (ook al hoorde ze alleen de laatste zin): 'Is dat zo?''In de boekenwereld wel ja,' knikte ik - en het kon mij allang niet meer schelen of dat wel voor iedereen zo is.Zo ben ik vertrokken. In de blijdschap over het afronden van mijn prachtige, nieuwe aanstaande roman. In de wetenschap dat de meeste mensen er geen centimeter aandacht aan zullen besteden. Extra dankbaar voor de boekhandelaar die zojuist juichend het manuscript in ontvangst nam. (*smak*) Het leven van zomaar een schrijfster/uitgeefster gaat niet over rozen.Blog van Nanda Roep: www.ookmaareenvrouw.com
Lees verder op mijn site
