Auteur
Blogpost:
Marloes
Verfomfaaid...
Een paar jaar geleden ontdekte ik het woord 'verfomfaaid'. Tot die tijd zat het niet in mijn vocabulaire, maar sindsdien is het niet meer weg te denken uit mijn 'woorden-die-ik-maar-wat-graag-gebruik'-lijstje. Waarom? Geen idee! Wellicht de twee 'f'je zo dicht bij elkaar, maar toch niet naast elkaar, wellicht de klank? Is het dan verfómfaaid of vérfomfaaid? Of misschien toch verfomfaáid? Whatever, het is gewoon een prachtig woord!
Maar niet alleen de klank en het uiterlijk van het woord grepen mij. Hoe kan zo'n prachtig woord de Nederlandse taal (bijna) verlaten? Test het zelf maar eens. Vraag aan een willekeurige vwo-brugklasser wat 'verfomfaaid' is, en je krijgt een holle blik. Vraag een willekeurige 'met-de-telefoon-vergroeide'-puber en het woord wordt zo gegoogeld:) Verstop 'verfomfaaid' in je zorgvuldig geformuleerde zinnen en een aardschok vergaat: wat zegt dat mens???
Maar ver.fom.faaid, mensen, oftewel: slordig, kreukelig is NIET verdwenen uit onze taal! Sterker nog: het woord leeft meer dan ooit. In mijn dappere tocht verfomfaaid weer tot leven te brengen, wilde ik het woord koste wat het kost gebruiken in mijn eigen korte verhalen: een behoorlijke taak op zich. Daarbij werd verfomfaaid een soort obsessie, een woord waarbij mijn hart toch echt wel sneller ging slaan.
En wat blijkt? Menig auteur maakt zich schuldig aan het gebruiken van dit prachtige woord in zijn boeken! Elke keer wordt mijn doel bereikt wanneer ik in een van de boeken verfomfaaid op een of andere manier terug zie komen: verstopt, gecentreerd, in lange zinnen, in korte zinnen, in vol ornaat, vervormd, en ga zo maar door. Mijn opluchting is groot, wanneer een auteur het voor elkaar heeft gekregen iets in zijn boek slordig of kreukelig te laten zijn. Het maakt mijn dag goed!
Helaas ben ik niet de enige verfomfaaid-gek geworden. In huize Otten lijkt het soms een ware zoektocht naar dit bijzondere woord. Klein voorbeeldje? Laatst, in de wachtkamer in het ziekenhuis zaten mijn moeder en ik naast elkaar, beide met een boek op schoot (Ja, ja, artsen nemen de tijd....). Waar ik al snel prijs had, in De ontsnappingen van David Slaney, moest mijn moeder afwachten. Gelukkig hoorde ik, na luttele minuten stilte, een gil: Verfomfaaid was gevonden!
Laten we wel wezen: elke auteur die het voor elkaar krijgt dit woord te gebruiken verdient een extra ster in de beoordeling :) Want... een mooiere manier om iets als slordig of kreukelig te beschrijven bestaat toch niet?
