Blogpost: c.verveen

Verloren

13-01-2016 door c.verveen

Wat kan je allemaal verliezen, vrienden of zelfrespect of een paar centen die los in de tas zaten. Kies maar en maak er een verhaal over, zonder zelfrespect valt er weinig te vertellen want dat is bij voorbaat al tot mislukken gedoemd. Soms is wat verloren los geld het begin van een warme vriendschap. Gebukt rond zoekend op een granieten vloer botste Lies tegen iemand op, "oh sorry," verschrikt keek ze op in de vriendelijkste ogen ooit gezien. "Zoekt u wat?"de vraag was nogal overbodig want wie loopt er anders met z'n kont omhoog naar de grond te staren. "ik verloor los geld en dat ligt hier verspreid op de grond, ze boog weer terug om het zoeken te vervolgen, "ok ik help je wel mee,"de vriendelijke ogen hadden ook een aangename stem constateerde ze. Na een een tijdje was het bedrag terug in de beurs, Lies bedankte en wilde verder lopen, "als ik het bedrag verdubbel wil je dan een kop koffie mee gaan drinken, er is hier een gezellig cafeetje in de buurt en alleen vermaak ik me niet zo." Lies keek ietwat verbaasd maar pakte toch de uitgestoken hand aan terwijl de jonge man die er aan vast zat zich voorstelde als "Waldo de groot."
"wat een aparte voornaam is dat, Waldo dat hoor je toch niet veel?" Terwijl ze verder liepen naar het cafeetje in de buurt,vertelde hij ,"mijn moeder vond de naam mooi en passend bij een zoon waar ze veel van verwachtte." "en voldoe je aan de verwachtingen?"Lachend keek Lies hem aan, terwijl hij galant haar mantel pakte en ophing aan de gekrulde kapstok in de hoek van het lokaal waar lage tafels stonden rondom een groot biljart in het midden. De koffiegeur vermengd met het aroma van bier en liqeur gaven de sfeer iets warms en gezelligs. Lies bestelde capuchino. "mijn favoriete drankje," waldo knikte en deed mee. " op zijn vraag of ze er wat bij wilde bedankte ze vriendelijk. "ik ben geen zoetekouw ,alleen de koffie vind ik het lekkerst."
"Om terug te komen op jouw vraag of ik voldoe aan de verwachtingen, nee niet echt,gelukkig kan ik daar goed mee leven ,ik ben tevreden met mezelf en mijn werk." Lies keek uitnodigend om het vervolg van zijn verhaal te horen nieuwsgierig als zij was naar anderen.
Later thuis dacht ze nog wel eens na over die ontmoeting er waren mail adressen gewisseld, zo af en toe kwam er een bericht binnen bij bijzondere gelegenheden zoals de feestdagen.
Mijn digitale vriend noemde Lies hem, zijn beroep was horlogemaker iets wat haar niet kon boeien, erg avontuurlijk leek het niet.

Reacties op: Verloren