Blogpost:
Joukjevv
Vloed - Susan Smit
Adriana is één van een drietal zussen uit een welgestelde familie die met haar hoofd het liefst in schrijvers/dichterswolken verkeert en, zij het zonder dat het haar veel uitmaakt, tevergeefs wacht op een acceptabele huwelijkskandidaat uit gegoede kring wat aan haar stand verplicht lijkt. Ze voelt helemaal niets voor de enige ooit die haar een aanzoek doet, maar ze wordt wel heftig verliefd op een visser. Deze relatie komt nooit van de grond en strandt op het moment suprême door de terughoudendheid van de visser. Jaren later valt ze voor kokette charmes van een ober met wie ze, eenmaal zwanger, moet trouwen. Haar moeder onterft haar en het ongetrouwde stel vertrekt naar de andere kant van het land waar hun kinderen worden geboren. Na de dood van haar moeder en de te verwachten overspeligheid van haar man keert ze terug naar Noordwijk waar het verhaal een mooie wending krijgt.
Het boeiende of verrijkende van het verhaal voor mij zit hem vooral in de manier waarop het verhaal wordt verteld, waarbij Adriana al haar zielenroerselen aan ons als lezer toevertrouwd vanuit een ik-perspectief en de visser dat doet vanuit een hij-perspectief en als personele verteller terugkijkt op wat er tussen hem en Adriana is voorgevallen, en zo dezelfde situatie achteraf vanuit een andere kijk- of gevoelsrichting belicht.Ik zou Vloed een literaire streekroman kunnen noemen met de nadruk op literair, dat klinkt al beter dan een streekroman, want ik vind het mooi en best goed geschreven. De kreet die ik ergens las van “verkleedkistproza” vind ik ronduit misplaatst.
Ik vond het boeiend en heb het in een keer uit te lezen.