Auteur
Blogpost:
Ibolya Moor
Vrijgelaten uit de gevangenis.
Daar gaan we. Terwijl de temperatuur buiten tot recordhoogte aan het stijgen is, ging ik voor het eerst sinds twee jaar een klein ritje op mijn mountainbike maken. De ramen en deuren had ik de hele ochtend dicht gehouden, zodat de temperatuur in de gang niet boven de 28 graden was gestegen. Ik riep mijn hond. ‘Saga, kom maar lekker hier in de gang liggen. Baasje gaat een experimentje uitvoeren. Iets waar ze hevig naar verlangd, maar ook erg spannend vindt’. Ik pakte de sleutels van de schuur, duwde de zware voordeur open en stapte op de opgehoogde houten vlonder de hitte in.
Het grind knisperde hard onder mijn voeten, terwijl ik naar de schuur slenterde. Daar stond ze. Een vijftien jaar oude mountainbike. Ik glimlachte terwijl de druppels zweet zich langzaam een weg baanden vanaf mijn kruin naar mijn nek. Ze kriebelden langs mijn nekwervels waar de dag ervoor fijne naaldjes door de fysiotherapeut in was gestoken, de zogenoemde dry needle behandeling. Het was tijd voor een test.
Vrijheid. Dat woord en nog meer gedachten buitelden als kleurige vlinders in mijn ontspannen hoofd over elkaar heen, elke vlinder vechtend om aandacht, terwijl ik langzaam de pedalen rond liet draaien. Zweetdruppels stroomden nu ook langs mijn rug en benen, langzaam druppend langs mijn voeten naar de grond. Ik glimlach. Vrijheid. De temperatuur bereikte een hoogtepunt van zo’n 38 graden. En toch voelde ik de vrijheid en bleef ik glimlachen. Ik keek om me heen en merkte dat bijna niemand glimlachte en velen zelfs nors keken. De hitte putte iedereen uit en daardoor werden velen kribbig. Een klein briesje aaide over mijn lijf en ik verwelkomde het. Mijn handen leunden zachtjes op het rechte stuurtje en doen voor het eerst sinds twee jaar geen pijn. Ik ontzag mijn linkerhand, welke in het afgelopen jaar twee operaties had ondergaan, door hem af en toe op de Sidebar handle te zetten en er niet te zwaar op te leunen. Het gaat goed en ja het ontlokte mij weer een glimlach, welke mijn standaarduitrusting van deze dag scheen te worden.
Mijn benen gingen als vanzelf op en neer, wat had ik dit gevoel gemist! Mijn mond begon droog aan te voelen en ik likte aan mijn ruw geworden lippen. Tijd voor een slokje water. Het lauw geworden water klokte langzaam vanuit mijn bidon mijn mond in. Druppels gelekt water hingen aan mijn kin, wat een tintelend gevoel teweegbracht. Het voelde hemels aan en het werd nog lekkerder door de zachte wind die het voor mijn gevoel kouder maakte.
Achttien kilometer verderop plaatste ik de mountainbike tegen de wand van een toilethokje en liep naar binnen, naar de wastafel. Met mijn bidon in mijn ene hand, en met mijn andere draaide ik de kraan open. De knop van de kraan voelde warm aan door de tropische hitte. Het zweet stroomde letterlijk uit al mijn poriën en zoog zich vast in de haren van mijn kleine vlecht. Ik keek in de spiegel en zag mijn knalrode wangen en fel fonkelende ogen. Mijn maag draaide een klein beetje van het vele water dat ik had gedronken. Ik zag eruit alsof ik uit een sauna was gestapt.
Met de glimlach die zich al anderhalf uur op mijn gezicht had vastgezet, liep ik naar het zwemwater om een korte duik te nemen. Mijn huid tintelde van de verkoeling en mijn benen, nek en rug voelden ineens zwaar aan. Een klein beetje pijn sijpelde er doorheen, maar dat kon mijn ‘vríjheidsgevoel’ niet meer onderdrukken. Ik was die dag vrijgelaten uit de gevangenis die zenuwpijn en nekhernia heette.
Wat ik graag met jullie wil delen is dat mijn veranderde gedachten mij letterlijk transformeerde naar een gelukkig persoon in plaats van iemand die onder de hitte gebukt ging. Dat je je mindset bewust kunt sturen, naar iets positiefs, al is het nog maar zo klein en daardoor je hele dag veranderd.
Mijn zomer kan ik omschrijven als de zomer van de vrijlating uit mijn gevangenis. Ik ben heel benieuwd hoe jij deze zomer ervaart.
Vind je het leuk om te lezen?
Wil je meer van dit soort schrijfsels ontvangen?
Laat je het me weten?
Blije groet, Ibolya Moór
Lees verder op mijn site
