Blogpost:
RoosHanemaaijer
Waarom doe ik dit??
Bijvoorbeeld als je trots je diploma haalt en iemand zegt: “en heb je al werk?” Of als je zwanger bent en je man jou eraan herinnert dat je niet eens voor een goudvis kon zorgen. Of het schrijven van een blog, wat je vervolgens niet durft te publiceren.
Mijn grootste voorbeeld is de uitgave van mijn roman. Ik heb er twee jaar op gewacht. Veel gevloekt en gezucht bij de zoveelste afwijzing. Een peptalk van mijn coach en ik bleef proberen en ik zette door. Ik kan toch leuk schrijven? Dit is toch een prachtig verhaal?
Eindelijk zag een uitgever hetzelfde in mijn boek. Dolblij stond ik te springen in mijn woonkamer. Iedereen trots en vol felicitaties. Wow! Mijn roman komt daadwerkelijk op de markt. Een echte droom.
Totdat mijn hoofd zei: “wat als niemand het wil lezen?”Ik bedoel niet uitgegeven worden is één ding, maar wat als jouw boek flopt? Dan is de ‘wat als’-kans verdwenen/ Dan rest er alleen nog maar: het was niet goed genoeg. Een droom uit elkaar gespat, met een grote schop er achteraan.
Maar dan voel ik mijzelf zo'n grote drama Queen. Want anderen zullen vast denken; “wees blij dat jouw boek op de markt komt”. “Of niet geschoten is altijd mis”. “Of denk eens aan al die getalenteerde schrijver die geen kans krijgen?” Dus moet ik ophouden met zeuren en gewoon blij zijn, ook al ben ik het niet.
En dan volgt ineens het besef. Ik ben eer net mijn personage Anne. Verscheurd door schuld en twijfel. Onzeker, maar gedreven door haar behoefte aan geluk. Ook ik zat weer vast in mijn eigen gedachten. Geremd door mijn innerlijke criticus. Wat uiteindelijk de hele reden was dat ik dit boek ging schrijven...
