Blogpost:
carolinenieuwenburg
Wat een rake titel: Volle Bloei door Hetty Kleinloog
Als ik de vijf vrouwen waar het in Volle bloei om draait goed begrijp, ben je eigenlijk nooit uitgeleerd. En leef je pas echt als je leeft. En is het ook nooit té laat. Ook al is het feitelijk wél laat voor Danny, Wanda, Lies, Anneke en Greetje. En daarmee raakt Volle Bloei. Weten dat je op hogere leeftijd nog volop in het leven kan staan. Nog volop in bloei staat, als je wilt en durft. Of zoals Danny zingt: “Lef in leven, lief in leven. Levenslang.”
Bij het lezen over hoe deze vrouwen dat vergaat, ondanks dat het leven niet alleen over roosjes gaat, bloeide ik zelf ook op. Dat er ook dan nog vurige wensen zijn om waar te maken en dromen om te verwezenlijken. Een hoopvolle, bijna troostend gedachte. Of dat nou gaat om het maken van een reis in je eentje, zoals Wanda. Of om het vinden van een grote liefde, zoals Lies en de andere drie vrouwen met ieder hun eigen droom; het verwezenlijken op zich is niet zozeer de levensles. Maar de weg er naartoe en wie en wat zij op hun pad tegenkomen des te meer. En vooral ook zichzelf en de (on)wijze lessen die zij daaruit trekken, raakte mij diep. Met de nodige tegenslag maar ook veerkracht en doorzettingsvermogen weten deze vrouwen erin te slagen om in volle bloei te staan. Hetty Kleinloog weet dit haarscherp te verwoorden. Zij voegt daar onverwachte wendingen aan toe, die je misschien wel voelt aankomen, maar nog niet worden verteld. Een bijzonder mooie vorm.
Waar de lezer zich in het begin misschien nog afvraagt waar de individuele verhaallijnen van de vijf totaal verschillende vrouwen naartoe gaan, ontvouwen de karakters zich steeds meer. Met haar talent voor inlevingsvermogen is het Hetty Kleinloog heel goed gelukt om de lezer in de huid te laten kruipen van de personages en geeft zij daarmee meer en meer een inkijkje in hun zielen en komt de rode draad van het verhaal tot volle bloei. Maar er blijven ook voldoende vragen over. Vragen die Greetje zichzelf ook stelt en die tot nadenken aanzetten: Kun je alles weten? Mag je alles weten? Moet je alles weten?
Met humor en oog voor detail, beeldende woorden, sterke opbouw (zoals met terugkerende tussenpozen Greetje aan het woord laten) en wisselende hoofdstukindeling (en vooral ook de niet te vergeten toegift) is het de auteur meer dan gelukt om de lezer tot het laatst te boeien. Opvallend is de schrijfwijze over intermenselijk contact en de onuitgesproken woorden die Kleinloog waar nodig wél verwoordt. Je komt daarmee in de hoofden en de harten van de vrouwen met hun verborgen emoties en gevoelens. Je gaat van deze vrouwen houden en misschien in zelfs de (merkwaardige) karaktereigenschappen bij jezelf zien. Hetty Kleinloog raakt daarmee een snaar die vele lezers zullen herkennen.
Een must read voor alle vrouwen (en mannen) die bang zijn voor wat komen gaat en daarmee hun heimelijke verlangens of gekoesterde, onvervulde wensen laten vervliegen. Maar wees niet bang, het is niet te laat. Het kan nog!
Toyo Shirbata:“Ook op mijn achtennegentigste, ben ik verliefd, heb ik nog dromen
wil ik rijden op de wolken”.
Niet zo’n lezer? Of liever geen boek van 408 bladzijden? Dan zal het mij in niet verbazen als van Volle Bloei een mooie tv-serie gemaakt wordt. Ik ga in ieder geval kijken!
Caroline Nieuwenburg-Serlé
Lees verder op mijn site
