Ik heb het overal aangekondigd: op facebook, Instagram en in interviews. Woensdag ga ik Gevoelige snaren signeren en sta ik de hele middag in de boekhandel. Zo meteen loop ik er onopvallend langs. Ik ga mijn boek opzoeken dat vanaf vandaag in de etalage staat en als ik denk dat niemand het ziet, maak ik snel een selfie met mijn boek dat daar dan tussen allemaal bekende schrijvers staat te pronken.Al weken ben ik intensief bezig met het promoten van mijn boek. Heel brutaal heb ik regionale kranten aangeschreven wat mij twee interviews in één week heeft opgeleverd. Twee totaal verschillende interviews.Voor het eerste interview staat er een jongeman voor de deur. Een superbeleefde tweedejaars student journalistiek meldt dat hij gevaccineerd is en vraagt of hij met of zonder mondkapje mag binnenkomen. In de woonkamer installeert hij zich op een hoekje van de bank en zet zijn laptop op het tafeltje. Hierop staan al zijn vragen voor het interview. ‘Mag ik het gesprek opnemen,’ vraagt hij, terwijl hij onhandig probeert zijn mobieltje op een standaard te frunniken, waardoor het plastic gevalletje breekt. In plaats van een soepel lopend gesprek wordt het een stamelend, haperend oplezen van vragen en krijg ik na elke vraag zijn mobieltje bijna in mijn neus, als ik antwoord moet geven. Gelukkig wordt het gesprek na een paar vragen wat meer ontspannen. Na afloop wordt er nog snel even een foto van mij en mijn boek gemaakt. Op de site van Zoetermeer actief staat nu een leuk stukje over Gevoelige snaren.Het tweede interview is een paar dagen later. Dit keer meldt zich een vriendelijke doorgewinterde journalist. Het gesprek verloopt gezellig en vlot. Zijn mobieltje ligt gewoon op tafel in de opnamestand en we keuvelen heerlijk over mij en over het ontstaan en de inhoud van Gevoelige snaren. Na een halfuurtje vertrekt de man inclusief een gesigneerd exemplaar van mijn boek maar komt na vijf minuten weer aanstormen op zijn fiets, omdat hij is vergeten om een foto te maken. Om te voorkomen dat ik weer als een karikatuur van mezelf in de krant komt te staan, app ik hem een paar mooie foto’s die mijn zoon de dag daarvoor van mij heeft gemaakt. Dit interview komt deze week nog in het streekblad te staan.Met een vriendelijk chatberichtje en een filmpje over Gevoelige snaren heb ik tientallen beheerders van groepen op facebook gevraagd of ik een leuk stukje over mij boek mag plaatsen in hun groep. Ik ben echt blij verrast dat hierop zo enthousiast gereageerd is.Met veel plezier heb ik vorige week al een stapel zorgvuldig, gezellig ingepakte boeken voorzien van persoonlijke tekst en handtekening op de post gedaan, verstuurd aan volkomen onbekenden die de weg naar mijn schrijverssite al hebben gevonden.Als kers op de taart sluit ik deze week af met een boekpresentatie in het Rainbow Café in Zoetermeer. Vrijdagavond vertel ik over mij en over Gevoelige snaren. Ik lees een stuk voor en er mogen vragen gesteld worden. Ik kijk ernaar uit.
