Sant'Anna

Het is puur toeval dat ik dit boek uit heb en kan recenseren op Bevrijdingsdag. Toch is er geen betere dag om dit boek aandacht te geven dan vandaag.

Laat ik beginnen met de omslag van dit boek. Ondanks dat ik de digitale versie heb gelezen, vind ik de omslag erg mooi. Als je het verhaal gelezen hebt dan begrijp je de omslag en past het goed bij het boek. In het boek wordt gesproken over hoe de omslag van de autobiografie van Chiara Arrighetti eruit moet komen te zien en hoe het verhaal vormgegeven moet worden en dat is ook zo toegepast. Leuk detail.

Je leest de (fictieve) autobiografie van Chiara Arreghetti en die wordt opgedeeld in verschillende hoofdstukken: het verhaal van 12 augustus 1944, het begin van haar succesvolle carrière als modeontwerper (vanaf 1952) en het heden (de start van haar autobiografie in 1994). Aan het begin van elk hoofdstuk wordt de tijd duidelijk aangegeven, zodat je als lezer precies weet waar je bent in het verhaal.

Vooral de hoofdstukken van 12 augustus 1944 zijn hartverscheurend en soms erg heftig. Er liepen meerdere keren tranen over mijn wangen. Hoewel het boek fictie is, zijn sommige passages van deze dag gebaseerd op ware gebeurtenissen. Als je dit leest dan begrijp je weer goed waarom wij op 4 mei de doden herdenken en op 5 mei onze vrijheid vieren. Jerrad Hoff windt er geen doekjes om, maakt het niet mooier voor de lezer, maar vertelt het zoals het is. Dat is heftig, maar dat was het ook. Onvoorstelbaar heftig.

De andere hoofdstukken vertellen veel over het leven van Chiara en over de keuzes die zij gemaakt heeft. Alles wat zij doet in haar leven heeft te maken met die dag in 1944. Ik vind dat de auteur de hoofdpersoon ijzersterk neergezet heeft, zonder dat het ooit saai of langdradig wordt.

Ik denk dat Jerrad Hoff dol is op Italië, want het land wordt met heel veel liefde op papier gezet. Persoonlijk kom ik ook erg graag in Italië, dus dat herken ik wel. Het had van mij wel iets minder gemogen en dan vooral alle straatnamen die genoemd werden. Als Chiara van het park naar een gebouw liep dan werden alle straatnamen erbij vernoemd. Voor mij had dit niet gehoeven, want het haalde de vaart uit het verhaal. Dit was het enige minpuntje wat mij betreft.

Verder vond ik de schrijfstijl van Jerrad erg prettig. Het tempo was goed en hij vertraagde op de juiste momenten. Het onderwerp van het verhaal is zwaar, maar er zaten ook luchtigere en grappige momenten tussen. Die afwisseling was erg fijn.

Al met al ben ik zeer positief verrast door Sant’Anna. Ik ben het boek zonder verwachtingen gaan lezen en ik heb op meerdere momenten tranen in mijn ogen gehad. Het boek is met veel liefde geschreven en dat voel je op elke pagina. Ik zal nog vaak terugdenken aan Chiara Arreghetti.