Hopen dat er meer volgt...

Wat een prachtige en ingetogen verhaal schrijft Bianca Pitzorno over het leven aan het begin van de twintigste eeuw. Ze geeft een haarscherp beeld over het klassenverschil en hoe een jong meisje zich de weg naar boven vecht om te overleven, in een wereld die gedomineerd wordt door mannen en geld. In de hoofdpersoon is duidelijk de schrijfster zelf te herkennen, en weet ze de verhalen die ze van haar grootmoeder heeft gehoord, of heeft gelezen in oude kranten en brieven aan elkaar te weven zoals naald en draad met stof doet. Om er vervolgens een goed lopende roman van te maken met personages die je allemaal weten te raken, op welke manier dan ook. De schrijfstijl is vlot en eenvoudig maar tevens zeer onderhoudend. Het is een hedendaagse historische roman over de emancipatie van vrouwen zonder de lezer een mening op te leggen.
In het nawoord geeft de schrijfster aan niet alle ideeën en verhalen in dit boek verwerkt te kunnen hebben en dat daar nog minstens drie nieuwe romans voor nodig zouden zijn...ik hoop van harte dat ze deze gaat schrijven.