Het schrille contrast tussen twee leeftijdsgenoten in tijden van oorlog. Een wereld van verschil, slechts gescheiden door één hek...

Berlijn, 1943. Wanneer de negenjarige Bruno op een dag als alle andere uit school komt, zijn al zijn spullen in kratten gestopt. Zijn kleren, boeken en zelfs zijn mooiste speelgoed is bijeengeraapt om met hem mee te vertrekken naar een nieuwe woonbestemming. Bruno vertrekt samen met zijn vader, moeder en zus Gretel naar een plek dat Oudwis heet en het grootst mogelijke contrast is tussen het fijne, grote huis waar hij voorheen woonde. In hun grote huis speelde hij verstoppertje en scheen het zonlicht door de ramen naar binnen. Hier in Oudwis is alles grijs en donker en lijkt het alsof er niks te beleven valt. Totdat Bruno op ontdekkingstocht gaat...

Al zolang hij zich kan herinneren wil Bruno ontdekkingsreiziger worden. Hij wil nieuwe plekken ontdekken die nog nooit iemand gezien heeft en hier in Oudwis lijkt het hem de perfecte plaats om daar eens mee te beginnen. Bruno loopt en loopt, tot hij bij een hek komt. Een hek dat hij vanuit zijn slaapkamerraam ziet en waar hij steeds vreemde mensen in gestreepte pyjama’s ziet lopen. Aangekomen bij het hek treft Bruno een jongen van zijn leeftijd: Shmuel. 9 jaar oud en woonachtig aan de andere kant van het hek. De twee jongens sluiten een hechte vriendschap, zonder te weten dat deze vriendschap voor vreselijke gevolgen zal zorgen...



Ik heb er weer eentje! Een boek in de categorie “Moet je ooit gelezen hebben”. Ik kan me niet herinneren hoeveel jaar geleden ik dit boek las, maar dat zegt denk ik al genoeg over hoe lang het geleden is. Heel lang dus. Een tijdje geleden kreeg ik van mijn moeder het boek ‘Toen de wereld brak’ cadeau. Dit boek is ook geschreven door auteur John Boyne en gaat over het verhaal van Gretel, de destijds twaalfjarige zus van Bruno. Het liefst had ik dit boek gelijk willen lezen nadat ik ‘m kreeg, maar omdat het al zo’n tijd geleden was dat ik ‘De jongen in de gestreepte pyjama’ las, vond ik het eerst tijd voor een re-read. En noem het toeval of niet, een paar dagen later vond ik dit exemplaar in de kringloop, met precies dezelfde mooie dust jacket als ‘Toen de wereld brak’. En zo las ik dus binnen twee dagen deze prachtige roman uit, die mij bij mijn keel greep en niet meer losliet...

Ik kon me nog herinneren van de vorige keer dat ik dit boek las, dat het verhaal mij vanaf de eerste bladzijde al direct pakte. Dat was dit keer absoluut niet anders; ook nu zat ik weer vanaf de eerste bladzijde in het verhaal, dat prachtig door de ogen van een onwetend, negenjarig jongetje is geschreven. Het boek ontroerde me en liet me tegelijkertijd zien hoe prachtig een vriendschap kan zijn, zelfs als je in alle opzichten van elkaar verschilt en tegelijkertijd toch zo hetzelfde kunt zijn: een negenjarig kind dat in een vreselijke periode in afschuwelijke situaties belandt.

En dan dat einde... Het overkomt me niet heel vaak bij boeken, maar bij oorlogsromans kan ik mijn tranen vaak niet bedwingen. Het einde van dit boek zorgde dan ook voor een ugly cry, maar hoe intens en heftig ‘ie ook was, ik heb wel onwijs genoten van het lezen.

Liefs,
Maaike