Manon en Wessel

Wat is die Manon toch een muts, dacht ik in het eerste deel van het boek. Haar nieuwe buurman Wessel is geen onbekende voor haar.
Zelfs heel erg bekend. Wessel pestte haar zo vaak. Haar nachtmerrie wordt werkelijkheid. Van Wessel is ze nog niet af en ze herinnert zich, middels de schuin gedrukte tekst, wat er vroeger is gebeurd.
Deze psychologische thriller maakt dat je benieuwd bent naar wat er allemaal waar en niet waar is in de gedachten van Manon. Ze denkt dat ze van niemand steun krijgt, net zoals vroeger. En Wessel pest haar nog steeds...zo voelt ze dat.

De schrijfstijl in dit boek is oké, maar alle gebeurtenissen worden wel erg lang uitgerekt, Manon twijfelt aan alles, Manon is zielig en doet niets terug. Pakte ze maar eens door, je zou haar door elkaar willen schudden.
Het einde komt te plotseling en lijkt niet helemaal af. Of is dit einde juist de oplossing??