Interessante familiegeschiedenis

Ik heb Het Bosschhuis gewonnen met een prijsvraag op Hebban, anders had ik het waarschijnlijk nooit gelezen. Ik hou van familiekronieken, het geeft de lezer een kijkje in vervlogen tijden en vergeten verhalen. Dat is in dit boek zeker het geval, sterker nog, het gaf mij voor het eerst een .indruk van het leven van de eerste Nederlandse tabaksplanters in Indie en ik leerde dat er ook in Nederland zelf tabak verbouwd werd op de Utrechtse Heuvelrug. Ik weet alleen niet hoe ik het boek moet noemen: een roman, een kroniek, een tijdreis....het is van alles wat. En dat is meteen ook wat ik een beetje jammer vind aan dit boek. Het is eerder een opsomming van gebeurtenissen, verweven met elkaar door de jaren heen. De schrijfstijl die Pauline Broekema gebruikt versterkt dit nog eens. Korte zinnen, hoofd-en bijzinnen gescheiden door een punt en niet door een komma. Dat maakt dat het vaak als een staccato leest, en dat wordt steeds gejaagder naar het einde van het boek toe. Ook de uitweidingen over bijfiguren gaan soms wat ver, waardoor je een beetje van het pad afraakt. Maar het is met recht een kroniek te noemen van een interessante familie. Toch wel een aanrader!