Samen speuren met Agatha Christie

De Britse schrijfster Agatha Christie (1890 –1976) behoeft nauwelijks introductie. Zij schreef tientallen detectives, een groot aantal toneelstukken en enkele non-fictie boeken. Christie is met name bekend door haar boekpersonages Miss Marple en Hercule Poirot.
Het boek ‘En toen waren er nog maar…’ verscheen voor het eerst in 1939. Sindsdien zijn er verschillende uitgaven van dit boek verschenen. Rainbow uitgevers bracht dit boek in 2022 opnieuw uit. Het boek is vertaald door Hennie Möller.

Tien mensen die elkaar niet kennen worden uitgenodigd door de onbekende N.I Manth om een weekend door te brengen op een eiland. Als snel wordt duidelijk wat deze tien mensen gemeen hebben. Allemaal hebben ze direct of indirect iemand vermoord zonder dat dit wettelijk te bewijzen valt. Ze zijn er allemaal mee weggekomen. Al op de eerste avond op het eiland wordt één van de gasten vermoord, snel gevolgd door de tweede gast. De spanning stijgt, zeker omdat de gastheer zelf niet verschijnt en ze elkaar gaan verdenken. En wat heeft de rijm van de tien soldaten met dit alles te maken?

In dit boek van Agatha Christie is er geen Miss Marple of Hercule Poirot. Ook Tommy en Tuppence zijn dit keer niet de speurders. Het is de lezer zelf die voortdurend wordt uitgedaagd om te ontdekken wie de dader is van dit lugubere spelletje. Telkens weer word je hierbij op het verkeerde been gezet door de verrassende plottwisten. Vrijwel direct word je het verhaal ingetrokken. De verschillende personages nemen je mee in hun gedachtegang maar ook leer je hun angsten kennen. De spanning wordt na iedere moord weer zorgvuldig opgebouwd en hoe aandachtig je ook leest, steeds opnieuw komt de volgende moord onverwachts. Wanneer je je aan het einde van het verhaal er uiteindelijk maar bij neerlegt dat je niet weet wie de moordenaar is, komt het verlossende woord van de moordenaar zelf en lees je hoe ingenieus het verhaal in elkaar zit.