Proza, maar dan anders

Uit! Dit originele, unieke en meeslepende verhaal van Sarah Crossan laat ons kennismaken met Allison. Als haar gewelddadige vader zijn boekje weer te buiten gaat, vlucht Allison weg. Ook Kelly – Ann, de vriendin van haar vader, vertrok omdat er genoeg had van de constante onderdrukking.
‘ Ik heb veel tijd verloren
met wachten tot mijn vader een beter mens zou worden.
Ik vroeg me af of hij kon veranderen,
of ík hem zou kunnen veranderen,
door stil te zijn
en zijn leven zo weinig mogelijk
te verstoren.’
Allison weet niet waar naartoe te gaan en beslist een huis te kraken. Jammerlijk voor haar is het huis wel bewoond. Marla – die dementerend is – gooit haar er niet uit, maar ziet Allison aan voor jeugdvriendin Toffee. Allison speelt het spel mee anders moet ze terug de straat op. Ze is blij met die verwarring. Ze ziet het helemaal zitten om Toffee te zijn. Zowel Marla als Allison hebben er baat bij.
‘ Ze denkt dat ik Toffee ben,
dus verbeter ik haar niet meer.
Bovendien
zou ik dat wel willen zijn,
zoet en taai,
een meisje met een naam
waar mensen op kunnen kauwen.
Een meisje waar ze hun tanden op breken.’
Marla krijgt hulp in het huishouden en Allison een dak boven haar hoofd. Door elkaar te helpen leren ze zichzelf meer en meer kennen. Vooral Allison geniet van de vrijheid om haarzelf te kunnen zijn.
*
*
*
*
*
*
Sarah Crossan schreef al eerder topverhalen waarmee ze verschillende prijzen in de wacht sleepte. Met ‘ Een’ kreeg ze de Dioraphte Literatour prijs (2017) wat tegenwoordig ‘Het beste boek voor jongeren’ heet. Wat dit verhaal zo uniek maakt is de vorm waarin het verteld wordt. De pagina is amper gevuld met tekst en de tekst staat in versvorm. Zo krijgen we heel weinig woorden, maar de woorden die er wel staan hebben een heel belangrijke rol. De taal is intens, diepzinnig en gevuld van de emoties. Een aanrader voor de liefhebbers van bijzondere verhalen.