Onderhoudende verveling

Neen dit is geen revolutionair boek. Men mist niets als men het niet zou lezen en is, zoals hiet al eerder geschreven het ultieme bewijs dat de Scandinavische thrillerschrijvers gewoon voor elkaar inwisselbaar zijn. Ook in dit boek de traditionele clichés van norse politiemensen, ontluikende gevoelens, miskende ondergeschikten en alle andere dingen die men in elke Noordelijke thriller tegen komt.

Ook het verhaal is niets spectaculair origineel, integendeel en twee "spannende" door elkaar weven maakt het zeker niet origineler.
De schrijfstijl is vlot, zoals ook bij andere Scandi-thriller-auteurs en dezelfde trucken worden ook gebruikt om de spanning te rekken en de spanningsboog te breken. Hoewel moet gezegd dat de uitwijdingen hier allemaal een functie hebben in het verhaal.

Het boek is onderhoudend zodat het lezen tot het einde geen marteling wordt. Alleen de laatste 50 bladzijden ervaarde ik als duidelijk te veel. Het boek is gewoon te dik zodat het oeverloos rekken van de afloop (van de 2 verhaallijnen) op mij een eerder vevelende indruk maken. Ik wou, eens de ontknoping gelezen, van het boek af. Maar dan moet men zich nog door het einde van de tweede verhaallijn worstelen. Of het allemaal 100% geloofwaardig overkomt, heb ik mij niet afgevraagd. Het is nu eenmaal fictie, maar al te kritisch mag men echt niet zijn om losse eindjes tegen te komen.
Conclusie : een zeer vlot lezend, klassiek stereotyp Scandinavische thriller die volgens mij weinig potentieel heeft om te blijven hangen, laat staan een klassieker in het gerne te worden.